Niesforność ego, 2024

Obraz "Niesforność ego" ukazuje fascynującą scenę, w której główna postać, prawdopodobnie kobieta, staje w centrum uwagi. Jej działania i ubiór stanowią oś opowieści, której interpretacja prowadzi do refleksji nad kondycją ludzkiego ego oraz jego niekiedy trudną do opanowania naturą.

Na pierwszy rzut oka zauważamy postać, która zdejmuje sweter. To nie jest jednak zwyczajna czynność. Sweter wydaje się przeciwnikiem, związując postać w swoich fałdach, jakby opór materializował się w nieposłuszeństwie tego ubrania. To symboliczne zaplątanie może odnosić się do trudności, jakie napotykamy podczas prób przezwyciężenia naszego ego, czasami zaskakująco upartego i niechętnego do poddania się.

Interesujący jest również sposób, w jaki artysta przedstawił ego. Jest ono obecne tylko w formie subtelnych konturów, co może sugerować jego nieuchwytność i trudność w zdefiniowaniu. Jednakże ta obecność, chociaż subtelna, wciąż rzuca swoje światło na główną postać, podkreślając jej wysiłki i konflikt, jaki towarzyszy procesowi odłączania się od ego.

Wybór kolorów również jest istotny. Jasny, żółty sweter i niebieskie spodnie wyróżniają główną postać, podczas gdy tło, przechodzące płynnie od błękitu do różu, tworzy przestrzeń, w której toczy się ta dramatyczna scena. Ten gradientowy efekt może symbolizować różnorodność emocji i myśli, które towarzyszą nam w procesie konfrontacji z własnym ego.

Całość kompozycji składa się na opowieść o wewnętrznej walce człowieka z samym sobą, o trudnościach i paradoksach, które towarzyszą próbom zrozumienia i opanowania własnego ego.

"Niesforność ego" - obraz jest dziełem z 2024 roku I charakteryzuje się wymiarem 70x80 cm. Autorem jest Marcin Lenczowski.

Praca wykonana została w technice akryl. Farba akrylowa to farba, do produkcji której wykorzystuje się żywice poliakrylowe z cząsteczkami pigmentów. Początkowo, zwłaszcza w latach 50-tych w Stanach Zjednoczonych i Meksyku, wykorzystywano je w budownictwie do malowania elewacji budynków narażonych na morski klimat. Wkrótce zaczęły być stosowane również jako medium malarskie. Są łatwe w użyciu, szybkoschnące, zachowują żywe kolory przez długi czas; ponadto mogą być stosowane na różnych podłożach – płótnach, drewnie, płycie metalowej, szkle, papierze, kartonie. Akryle nie wymagają znajomości skomplikowanych technik, jak bywa to w przypadku farb olejnych, dlatego też stanowią doskonały wybór dla miłośników sztuki, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z malarstwem. Technika ta pozwala na nakładanie zarówno grubych warstw farby, jak i cienkich, laserunkowych. W zależności od stopnia rozcieńczenia farby wodą, akryle mogą występować w postaci żelu w tubce, sprayu, płynu. Są najpopularniejszym rodzajem farby malarskiej, stosowanej między innymi przez Davida Hockneya, Jeana-Michela Basquiata, Andy’ego Warhola, Edwarda Dwurnika, Tadeusza Dominika czy Jana Dobkowskiego.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: figuratywne, inne. W latach 50-tych XX wieku, w Stanach Zjednoczonych pojawił się ruch zwany Nową figuracją, postulujący umiejscowienie człowieka i jego kondycji ludzkiej w centrum twórczości artysty.

Tematem tej pracy jest człowiek. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: żółty, wielokolorowy. W zależności od odcienia, kolor żółty doskonale współgra zarówno z zimnymi, jak i ciepłymi barwami. Mieszana kolorystyka prac charakteryzowała kolorystów, fowistów, impresjonistów oraz ekspresjonistów. Dzisiaj często spotykamy takie rozwiązanie w dziełach z nurtu street art oraz instalacjach artystycznych podejmujących problem optyki i percepcji.

Nastroj pracy charakteryzują melancholia, radość, inne. Melancholia może być wywoływana przez sztukę wykorzystującą motyw tęsknoty, zadumy nad przeszłością, rozstania czy śmierci. To pozytywne uczucie tworzy się pod wpływem oglądania kompozycji przedstawiających zabawne lub przyjemne chwile oraz szeroką paletę barwną, w której dominują zielenie, żółcienie, błękity, czerwienie.