gdzie są moje smakołyki, 2024
Olej, Płyta
29 cm x 21 cm
- Darmowa dostawa na terenie Polski
- 14 dni na zwrot pracy
- Certyfikat autentyczności
- Odbiór w centrum Warszawy
- Wygodne formy płatności
Obraz namalowany olejami na płycie 21/29 cm, sygnowany z przodu. Jest to moja autorska kompozycja. Świetnie może być eksponowany w nowoczesnych wnętrzach o stonowanej kolorystyce. Swoimi barwami może rozjaśnić takie wnętrza, w oświetleniu dziennym, jak i sztucznym. Idealny na prezent
Obrazek przedstawia ekscentryczną postać na różowym tle, która emanuje pewnością siebie i nutką humoru. Kolory są żywe - błękit sukienki, zielony kapelusz i czerwona torebka rzucają się w oczy niczym neon lights. Kompozycja skoncentrowana na postaci z papierosem dającym duży obłok dymu, dodaje całości komicznego zabarwienia. Towarzyszy jej mały, szary piesek z dużymi uszami, który zdaje się być równie rozbawiony sytuacją co widz.
Artystyczny styl jest na granicy karykatury a komedii. Grube czarne kontury i zdecydowane pociągnięcia pędzla tworzą efekt niemalże jak z kreskówki. Całość przypomina mały spektakl - żywy i groteskowy. Obraz wywołuje uśmiech, może nawet lekkie rozbawienie. Kto to tam myśli, że sztuka musi być poważna, prawda?
Atmosfera jest luźna. Prawie jakby artysta mrugnął do nas okiem, sugerując, że każdemu w życiu przyda się trochę absurdu. Patrząc na nią, czułem takie... dziwne szczęście. A piesek wygląda jakby chciał powiedzieć: Gdzie są moje smakołyki? To obraz, który przypomina, że czasem warto po prostu się śmiać.
Edycja limitowana
Zapraszam do mojej galerii
Obraz o tytule "gdzie są moje smakołyki" to praca z 2024 roku o wymiarach 21x29 cm. Jej autorem jest Marlena Kuć.
Dzieło zostało wykonane w technice olej. Farba olejna to rodzaj farby powstała w wyniku zmieszania pigmentu z olejem roślinnym, często lnianym. Jest to wolnoschnąca technika wymagająca wiedzy, doświadczenia i praktyki. Farby olejne po raz pierwszy pojawiły się w starożytności na Dalekim Wschodzie, ale w Europie rozpowszechniły się w XV wieku, najwcześniej najprawdopodobniej we Flandrii. Szybko zyskały popularność ze względu na różnorodne efekty, które mogły być dzięki nim uzyskane – przede wszystkim świetlistość oraz wyrazistość kolorów. Farba olejna może być kładziona impastami, a więc grubymi warstwami, oraz laserunkowo. Laserunki to półprzezroczyste warstwy farby powstałe w wyniku rozcieńczenia ich dużą ilością odpowiedniego rozpuszczalnika, dzięki którym artysta może zmienić lub wydobyć odpowiedni ton niższych warstw obrazu. Ten klasyczny sposób nakładania cienkich warstw farby olejnej, spotykamy u flamandzkich oraz holenderskich artystów, takich jak Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Jan Vermeer czy Cornelis Gijsbrechts. Inną techniką jest alla prima, a więc nakładanie grubej warstwy farby swobodnym gestem malarskim, czasem bez szkicu przygotowawczego na płótnie, a czasem bazując jedynie na schematycznej kompozycji zaznaczonej pędzlem na podobraziu. Techniką alla prima posługiwał się Peter Paul Rubens oraz Anton van Dyck. Popularność farb olejnych spadła po połowie XX wieku, kiedy wielu artystów zwróciło się ku farbom akrylowym.
Podłożem tej pracy jest płyta.
Artysta wykonał obraz w stylu ekspresjonizm. Obrazy ekspresjonistyczne cechuje duża emocjonalność i subiektywizm. Kierunek ten inspirował się również psychoanalizą oraz pierwszymi badaniami nad snem.
Tematem tej pracy są człowiek, portret, zwierzę. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych. Portret, który tworzono już się w antyku jako formę upamiętnienia wizerunku przodków (w rzeźbie i malarstwie, np. Na portretach z Fajum). Po długim czasie, jako samodzielna forma dotycząca indywidualnych osób świeckich, pojawił się dopiero w okresie quattrocenta na ziemiach włoskich. Od początku dziejów sztuki pojawiały się one we każdej jej postaci: jako drugoplanowi bohaterowie scen dworskich, a nawet na samodzielnych portretach. Zwierzęta występują jako dekoracyjny motyw na obrazie bądź w krytycznym, zaangażowanym kontekście, jak to miało miejsce np. W twórczości Katarzyny Kozyry.
Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: niebieski, różowy. Kolor niebieski uspokaja i odpręża, dlatego zastanówmy się nad umieszczeniem błękitnego dzieła sztuki w naszej sypialni.
Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako radość, żywiołowość. Radość można osiagnąć poprzez kolory kojarzące się z przyrodą - np. Zielenią czy błękitami. Prace o dynamicznych kompozycjach, poruszające wątki związane ze skrajnymi stanami emocjonalnymi tworzą atmosferę żywiołowości.