Socrealizm Proletariat, 1952

Obraz o tytule " Socrealizm Proletariat" to praca z 1952 roku o wymiarach 35x18 cm. Jej autorem jest Marian Malina.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: akwarela, inne, kredka. Jest to technika, która największą popularność zyskała w XIX wieku, stanowiąc podstawowe medium artystyczne na plenerach, głównie do wykonywania pejzaży. Farby akwarelowe mają jednak znacznie dłuższą historię, sięgającą starożytnego Egiptu. Do malowania akwarelami niezbędny jest odpowiednio przygotowany, chłonny papier, którego naturalną biel wykorzystuje się w kompozycji akwarelowej zamiast białego pigmentu. Technika akwarelowa wymaga praktyki i wyczucia, ponieważ wykonywanie retuszu jest niemożliwe. Efekt malowania akwarelą jest subtelny i delikatny, bazujący na przezroczystych plamach barwnych. Artystami wykorzystującymi technikę akwarelową w swojej twórczości byli Eugène Delacroix, Stanisław Masłowski oraz Julian Fałat.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże karton. Jest to rodzaj wyrobu papierniczego, które posiada określoną gramaturę, zazwyczaj wahającą się między 160 g/m² a 315 g/m². W przypadku przemysłu poligraficznego, wyroby kartonowe są z reguły grubsze, zaś ich dane gramaturowe te obejmują zakres od 200 g/m² do 500 g/m². Kartony są wykorzystywane do produkcji książek, okładek książkowych, opakowań, pudełek, pocztówek czy teczek biurowych. W przypadku warsztatów artystycznych, karton może być medium malarskim lub rzeźbiarskim.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu realizm. Mistrzostwo w realistycznym ujęciu natury osiągnięto w XVII wieku, kiedy pojawił się nurt zwany trompe l'oeil (malarstwo iluzjonistyczne).

Przewodni temat pracy to człowiek. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory biały, czarny, czerwony. Kolor ten stanowi uniwersalny element, który nada naszemu wnętrzu minimalistycznego charakteru. W pracach impresjonistów nigdy nie spotakmy kolory czarnego. Stał się on natomiast dobitnym akcentem w sztuce współczesnej, stawiającej na minimalizm. Czerwony, który w zależności od kontekstu, kojarzy się z ogniem, krwią, miłością, strachem, śmiercią. Prawdopodobnie jest to najbardziej wieloznaczna barwa w całej kulturze wizualnej.

Klimat obrazu opisać mozna jako inne.