Antychryst 4, 2017

"Antychryst 4" - obraz jest dziełem z 2017 roku I charakteryzuje się wymiarem 35x50 cm. Autorem jest Piotr Kamieniarz.

Praca wykonana została w technikach: tusz, papier. Jest to technika, której początków należy szukać w starożytności na Dalekim Wschodzie. Zgodnie z chińską legendą, tusz wynalazł urzędnik cesarski o imieniu Cangjie. Głównym składnikiem tuszu był wtedy zmielony węgiel kamienny bądź czarna ziemia. Od III w. P. N. E. Tusz produkowano z sadzy, zaś od XV w. Sadzę do produkcji tuszu pozyskiwano z lamp oliwnych. W odróżnieniu od atramentu, który powstaje przez rozpuszczenie pigmentu w zawiesinie, do produkcji tuszu używa się nierozpuszczalnego pigmentu i spoiwa. Najlepszym podobraziem dla kompozycji wykonanej tuszem jest papier o gładkiej powierzchni, który jest odporny na działanie wilgoci. Rysunki tuszem można znaleźć w dorobku artystycznym Paula Klee, Tintoretta czy Vincenta van Gogha. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu surrealizm. Surrealiści aktywnie uczestniczyli w życiu artystycznym i kulturalnym powojennej Francji, często stosując prowokacje intelektualne w stosunku do osobistości ze świata polityki.

Przewodni temat pracy to fantastyka, która charakteryzuje się wykorzystaniem motywów sennych, nierealnych oraz baśniowych. Może ona przyjmować formy odnoszące się literackich toposów, wizji futurystycznych czy indywidualnych fantazji autora.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: biały, czarny. Kolor biały jest wskazany zwłaszcza dla tych miłośników sztuki, którzy cenią sobie minimalizm. Czarny, który tworzy niezwykle ciekawe połączenia z ciemnymi wnętrzami, dobrze wygląda również w białych pomieszczeniach jako biegun przeciwny wobec sterylnego, jasnego pokoju.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako depresja. Nastroj ten dominuje w kompozycjach pozbawionych żywiołowych kolorów, ukazujących ciemne strony rzeczywistości.