Zdarzenia, 2022

Zdarzenia to zwrócenie uwagi na problem mówiący o wolności kobiet oraz decyzyjności o własnym ciele.

Mucha jako symbol ostatnich wydarzeń, irytującego intruza, który wkracza
w kobiecą cielesność, zwiastując zawsze coś negatywnego. Stając się towarzyszem, zakłóca nasze myśli, doprowadzając często do szaleństwa.

W efekcie kradnąc i rabując przestrzeń, którą zaczyna władać. Zdają się nie dać oswoić, traktując naszą przestrzeń jako swój własny dom. Przedstawienie wtargnięcia i ingerencji, nie tylko
w cielesność, portret kobiety, także
w prywatną przestrzeń: lapidarnie zaznaczoną perspektywa wnętrza, fragment łóżka, lampka nad naszym biurkiem - elementy, które równie intensywnie ukazują i świadczą o naszej prywatności.

Obca, gęsta materia, pogłębiająca uczucie osaczenia, wokół niewinności
i delikatności spojrzenia. Kontrast staje się formą, intensywnie budującą i niszczącą, jednocześnie tworzącą narracje obrazu.

Może to być niejednoznaczna wypowiedz malarska będąca oknem, które jest otworem, otwarciem wewnętrznego na zewnętrzne, wypełnionego na niewypełnione. Ukazując to co jest poza obrazem, abstrakcyjne i konkretne zarazem. Abstrakcyjne jak nasze myśli
i odczucia wyrywające się ze świata realnego. Konkretne jak prowokujące, wyprowadzające często z równowagi zdarzenia.

Obraz o tytule "Zdarzenia" to praca z 2022 roku o wymiarach 105x150 cm. Jej autorem jest Piotr Trusik.

Praca wykonana została w technikach: akryl, kolaż, olej. Farba akrylowa to farba, do produkcji której wykorzystuje się żywice poliakrylowe z cząsteczkami pigmentów. Początkowo, zwłaszcza w latach 50-tych w Stanach Zjednoczonych i Meksyku, wykorzystywano je w budownictwie do malowania elewacji budynków narażonych na morski klimat. Wkrótce zaczęły być stosowane również jako medium malarskie. Są łatwe w użyciu, szybkoschnące, zachowują żywe kolory przez długi czas; ponadto mogą być stosowane na różnych podłożach – płótnach, drewnie, płycie metalowej, szkle, papierze, kartonie. Akryle nie wymagają znajomości skomplikowanych technik, jak bywa to w przypadku farb olejnych, dlatego też stanowią doskonały wybór dla miłośników sztuki, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z malarstwem. Technika ta pozwala na nakładanie zarówno grubych warstw farby, jak i cienkich, laserunkowych. W zależności od stopnia rozcieńczenia farby wodą, akryle mogą występować w postaci żelu w tubce, sprayu, płynu. Są najpopularniejszym rodzajem farby malarskiej, stosowanej między innymi przez Davida Hockneya, Jeana-Michela Basquiata, Andy’ego Warhola, Edwarda Dwurnika, Tadeusza Dominika czy Jana Dobkowskiego. Jest to technika artystyczna, której nazwa pochodzi od francuskiego terminu coller, oznaczającego sklejanie. Polega ona na tworzeniu kompozycji z różnorodnych i różnobarwnych materiałów pozyskiwanych głównie z przedmiotów wykonanych przemysłowo, takich jak ścinki gazet, tkaniny, fotografie, które łączy się ze sobą na płótnie lub papierze przy pomocy kleju oraz uzupełnia farbami olejnymi i akrylowymi czy gwaszem. Nazwę techniki wymyślili na początku XX wieku artyści związani z kubizmem – Georges Braque i Pablo Picasso, ale samo działanie artystyczne stosowano już w starożytnych Chinach. Kolaż zyskał popularność wśród surrealistów, dadaistów, konstruktywistów i futurystów. Farba olejna to rodzaj farby powstała w wyniku zmieszania pigmentu z olejem roślinnym, często lnianym. Jest to wolnoschnąca technika wymagająca wiedzy, doświadczenia i praktyki. Farby olejne po raz pierwszy pojawiły się w starożytności na Dalekim Wschodzie, ale w Europie rozpowszechniły się w XV wieku, najwcześniej najprawdopodobniej we Flandrii. Szybko zyskały popularność ze względu na różnorodne efekty, które mogły być dzięki nim uzyskane – przede wszystkim świetlistość oraz wyrazistość kolorów. Farba olejna może być kładziona impastami, a więc grubymi warstwami, oraz laserunkowo. Laserunki to półprzezroczyste warstwy farby powstałe w wyniku rozcieńczenia ich dużą ilością odpowiedniego rozpuszczalnika, dzięki którym artysta może zmienić lub wydobyć odpowiedni ton niższych warstw obrazu. Ten klasyczny sposób nakładania cienkich warstw farby olejnej, spotykamy u flamandzkich oraz holenderskich artystów, takich jak Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Jan Vermeer czy Cornelis Gijsbrechts. Inną techniką jest alla prima, a więc nakładanie grubej warstwy farby swobodnym gestem malarskim, czasem bez szkicu przygotowawczego na płótnie, a czasem bazując jedynie na schematycznej kompozycji zaznaczonej pędzlem na podobraziu. Techniką alla prima posługiwał się Peter Paul Rubens oraz Anton van Dyck. Popularność farb olejnych spadła po połowie XX wieku, kiedy wielu artystów zwróciło się ku farbom akrylowym.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Artysta wykonał obraz w stylach: inne, minimalizm, realizm. Eksperymenty minimalistyczne bywają określane jako protoinstalacje ze względu na fakt, iż proponowały nowe podejście do związku przedmiotu z przestrzenią dzieła, stając się jej nierozerwalną częścią. Mistrzostwo w realistycznym ujęciu natury osiągnięto w XVII wieku, kiedy pojawił się nurt zwany trompe l'oeil (malarstwo iluzjonistyczne).

Tematem tej pracy są akt, człowiek, portret. Akt, który przedstawia nagość, zazwyczaj bez zwracania uwagi na estetykę formy i prezentacji. Jest jednym z najpopularniejszych motywów w rzeźbie, malarstwie i fotografii. Akt zazwyczaj prezentuje postaci ludzkie, kadrowane lub w całości. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja. Jest to jeden z najtrudniejszych tematów plastycznych, wymagających nie tylko umiejętności artystycznych, ale w przypadku jego niefiguratywnego wydania - wiedzy psychologicznej i dużej wrażliwości w stosunku do modela.

"Zdarzenia" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: beż, brązowy, czerwony, fioletowy. Beż, który jest najlepszą opcją kolorystyczną dla osób poszukujących nienachalnej kompozycji, która z łatwością dopasuje się do każdego wnętrza. Brązowy, który jest barwą ziemistą, naturalną, wykorzystywaną zarówno do zgaszenia kompozycji jak i podkreślenia jej związków z przyrodą. Kolor czerowny należy wprowadzać do przestrzeni wymagających dynamicznego motywu wizualnego. Fiolet to dobre rozwiązanie dla tych, którzy nie chcą zdominować przestrzeni czerwienią, a jednocześnie nie godzą się na stonowany kolor w swoim wnętrzu.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako melancholia, niepokój, spokój, żywiołowość. Melancholia może być wywoływana przez sztukę wykorzystującą motyw tęsknoty, zadumy nad przeszłością, rozstania czy śmierci. Niepokój jest osiągana przez dzieła sztuki oddziałujące na świadomość poprzez lęki pierwotne, np. Kompozycje ukazujące trudną do zidentyfikowania postać, stworzenia bez twarzy, ciemne kolory. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw. Prace o dynamicznych kompozycjach, poruszające wątki związane ze skrajnymi stanami emocjonalnymi tworzą atmosferę żywiołowości.