Zdarzenia, 2022

Zdarzenia to zwrócenie uwagi na problem mówiący o wolności kobiet oraz decyzyjności o własnym ciele.

Mucha jako symbol ostatnich wydarzeń, irytującego intruza, który wkracza
w kobiecą cielesność, zwiastując zawsze coś negatywnego. Stając się towarzyszem, zakłóca nasze myśli, doprowadzając często do szaleństwa.

W efekcie kradnąc i rabując przestrzeń, którą zaczyna władać. Zdają się nie dać oswoić, traktując naszą przestrzeń jako swój własny dom. Przedstawienie wtargnięcia i ingerencji, nie tylko
w cielesność, portret kobiety, także
w prywatną przestrzeń: lapidarnie zaznaczoną perspektywa wnętrza, fragment łóżka, lampka nad naszym biurkiem - elementy, które równie intensywnie ukazują i świadczą o naszej prywatności.

Obca, gęsta materia, pogłębiająca uczucie osaczenia, wokół niewinności
i delikatności spojrzenia. Kontrast staje się formą, intensywnie budującą i niszczącą, jednocześnie tworzącą narracje obrazu.

Może to być niejednoznaczna wypowiedz malarska będąca oknem, które jest otworem, otwarciem wewnętrznego na zewnętrzne, wypełnionego na niewypełnione. Ukazując to co jest poza obrazem, abstrakcyjne i konkretne zarazem. Abstrakcyjne jak nasze myśli
i odczucia wyrywające się ze świata realnego. Konkretne jak prowokujące, wyprowadzające często z równowagi zdarzenia.

"Zdarzenia" to obraz o wymiarach 150x160 cm z 2022 roku. Autorem pracy jest Piotr Trusik.

Praca wykonana została w technikach: kolaż, olej. Jest to metoda polegająca na tworzeniu kompozycji na płótnie, papierze czy desce, wykorzystując w tym celu różnorodne materiały pochodzące z otaczającej nas rzeczywistości: fragmenty ubrań, wycinki z gazet, fotografie oraz inne obiekty codziennego użytku. Łączone są one za pomocą kleju, zaś obraz uzupełnia się farbami malarskimi. Choć kolaż znany był w Chinach już w czasach antycznych, w Europie zyskał popularność dopiero na początku XX wieku, kiedy do świata artystycznego wprowadzili go kubiści – Georges Braque i Pablo Picasso – nadając technice używaną obecnie nazwę (coller – sklejanie). Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli abstrakcja, minimalizm, realizm. Jest to styl porzucający wszelkie podobieństwa formalne do form rzeczywistych, postulując wyrażanie za pomocą sztuki wartości abstrakcyjnych, idei, emocji, symboli. Eksperymenty minimalistyczne bywają określane jako protoinstalacje ze względu na fakt, iż proponowały nowe podejście do związku przedmiotu z przestrzenią dzieła, stając się jej nierozerwalną częścią. Mistrzostwo w realistycznym ujęciu natury osiągnięto w XVII wieku, kiedy pojawił się nurt zwany trompe l'oeil (malarstwo iluzjonistyczne).

Przewodnie tematy pracy to: abstrakcja, człowiek. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory czerwony, czarny, inne. Obraz lub rzeźba o czerwonej barwie będzie główną gwiazdą w naszym wnętrzu, zwracającą uwagę wszystkich wizualnych odbiorców. W pracach impresjonistów nigdy nie spotakmy kolory czarnego. Stał się on natomiast dobitnym akcentem w sztuce współczesnej, stawiającej na minimalizm.

Nastroj pracy charakteryzują melancholia, niepokój, żywiołowość. Dzieła sztuki o zgaszonych barwach, przedstawiające jesienne krajobrazy bądź postacie ludzkie pogrążone w zadumie wywołują melancholię. Niepokój można osiągnąć poprzez kompozycje o złowieszczym charakterze w zestawieniu z czerwienią, czernią i szarością. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.