Zdarzenia, 2022

Zdarzenia to zwrócenie uwagi na problem mówiący o wolności kobiet oraz decyzyjności o własnym ciele.

Mucha jako symbol ostatnich wydarzeń, irytującego intruza, który wkracza
w kobiecą cielesność, zwiastując zawsze coś negatywnego. Stając się towarzyszem, zakłóca nasze myśli, doprowadzając często do szaleństwa.

W efekcie kradnąc i rabując przestrzeń, którą zaczyna władać. Zdają się nie dać oswoić, traktując naszą przestrzeń jako swój własny dom. Przedstawienie wtargnięcia i ingerencji, nie tylko
w cielesność, portret kobiety, także
w prywatną przestrzeń: lapidarnie zaznaczoną perspektywa wnętrza, fragment łóżka, lampka nad naszym biurkiem - elementy, które równie intensywnie ukazują i świadczą o naszej prywatności.

Obca, gęsta materia, pogłębiająca uczucie osaczenia, wokół niewinności
i delikatności spojrzenia. Kontrast staje się formą, intensywnie budującą i niszczącą, jednocześnie tworzącą narracje obrazu.

Może to być niejednoznaczna wypowiedz malarska będąca oknem, które jest otworem, otwarciem wewnętrznego na zewnętrzne, wypełnionego na niewypełnione. Ukazując to co jest poza obrazem, abstrakcyjne i konkretne zarazem. Abstrakcyjne jak nasze myśli
i odczucia wyrywające się ze świata realnego. Konkretne jak prowokujące, wyprowadzające często z równowagi zdarzenia.

Obraz o tytule "Zdarzenia" to praca z 2022 roku o wymiarach 30x40 cm. Jej autorem jest Piotr Trusik.

Praca wykonana została w technice olej. Farba olejna to rodzaj farby powstała w wyniku zmieszania pigmentu z olejem roślinnym, często lnianym. Jest to wolnoschnąca technika wymagająca wiedzy, doświadczenia i praktyki. Farby olejne po raz pierwszy pojawiły się w starożytności na Dalekim Wschodzie, ale w Europie rozpowszechniły się w XV wieku, najwcześniej najprawdopodobniej we Flandrii. Szybko zyskały popularność ze względu na różnorodne efekty, które mogły być dzięki nim uzyskane – przede wszystkim świetlistość oraz wyrazistość kolorów. Farba olejna może być kładziona impastami, a więc grubymi warstwami, oraz laserunkowo. Laserunki to półprzezroczyste warstwy farby powstałe w wyniku rozcieńczenia ich dużą ilością odpowiedniego rozpuszczalnika, dzięki którym artysta może zmienić lub wydobyć odpowiedni ton niższych warstw obrazu. Ten klasyczny sposób nakładania cienkich warstw farby olejnej, spotykamy u flamandzkich oraz holenderskich artystów, takich jak Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Jan Vermeer czy Cornelis Gijsbrechts. Inną techniką jest alla prima, a więc nakładanie grubej warstwy farby swobodnym gestem malarskim, czasem bez szkicu przygotowawczego na płótnie, a czasem bazując jedynie na schematycznej kompozycji zaznaczonej pędzlem na podobraziu. Techniką alla prima posługiwał się Peter Paul Rubens oraz Anton van Dyck. Popularność farb olejnych spadła po połowie XX wieku, kiedy wielu artystów zwróciło się ku farbom akrylowym.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli abstrakcja, realizm. Abstrakcja nie jest tendencją nową: jej korzeni można szukać w społeczeństwach prehistorycznych, tworzących wyabstrahowane ornamenty czy uproszczone, schematyczne kompozycje o przeznaczeniu mistycznym. Jest to kierunek obecny w sztuce od XVII wieku, zaś od lat 70-tych powraca jako hiperrealizm, czyli niezwykle szczegółowe oddanie rzeczywistych form wizualnych.

Przewodni temat pracy to portret. Portrety są z jednej strony cennym źródłem historycznym, z drugiej zaś mogą dotyczyć krytycznego spojrzenia na kwestie społeczne i polityczne. W sztuce współczesnej skupiają się one na tym drugim zagadnieniu, choć nadal mogą występować w kokntekście czysto estetycznym.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: biały, beż, złoty, inne. Kolor biały jest wskazany zwłaszcza dla tych miłośników sztuki, którzy cenią sobie minimalizm. Beż to dobre rozwiązanie dla rustykalnych, drewnianych wnętrz. Złoty, który kojarzy się zarówno z blichtrem, przepychem, jak również z elegancją i wytwornością. W zależności od ilości złota na obrazie i rzeźbie, wprowadza grę z naturalnym światłem padającym na pracę.

Nastroj pracy charakteryzują melancholia, niepokój, żywiołowość. Melancholia, która była szczególnie popularna w malarstwie końca XIX wieku, kiedy nasiliły się tendencje dekadenckie oraz katastroficzne. Atmosferę niepokoju kreują tematy psychodeliczne, osadzone w ciemnej kolorystyce. Dobitnym przykładem niepokojących obrazów są surrealistyczne kompozycje Zdzisława Beksińskiego. Sztuka pełna żywiołowości powinna znaleźć się w przestrzeni biurowej, ponieważ pozytywnie wpływa na kreatywność pracowników oraz dodaje energii.