Zdarzenia, 2022

Obraz z cyklu Zdarzenia prezentowany w Muzeum Narodowym w Mołdawi,

galeri 101 projekt, ekranach wielkoformatowych metro swiętokrzyska, galeria apteka sztuki.

Zdarzenia to zwrócenie uwagi na problem mówiący o wolności kobiet oraz decyzyjności o własnym ciele.

Mucha jako symbol ostatnich wydarzeń, irytującego intruza, który wkracza
w kobiecą cielesność, zwiastując zawsze coś negatywnego. Stając się towarzyszem, zakłóca nasze myśli, doprowadzając często do szaleństwa.

W efekcie kradnąc i rabując przestrzeń, którą zaczyna władać. Zdają się nie dać oswoić, traktując naszą przestrzeń jako swój własny dom. Przedstawienie wtargnięcia i ingerencji, nie tylko
w cielesność, portret kobiety, także
w prywatną przestrzeń: lapidarnie zaznaczoną perspektywa wnętrza, fragment łóżka, lampka nad naszym biurkiem - elementy, które równie intensywnie ukazują i świadczą o naszej prywatności.

Obca, gęsta materia, pogłębiająca uczucie osaczenia, wokół niewinności
i delikatności spojrzenia. Kontrast staje się formą, intensywnie budującą i niszczącą, jednocześnie tworzącą narracje obrazu.

Może to być niejednoznaczna wypowiedz malarska będąca oknem, które jest otworem, otwarciem wewnętrznego na zewnętrzne, wypełnionego na niewypełnione. Ukazując to co jest poza obrazem, abstrakcyjne i konkretne zarazem. Abstrakcyjne jak nasze myśli
i odczucia wyrywające się ze świata realnego. Konkretne jak prowokujące, wyprowadzające często z równowagi zdarzenia.

Obraz o tytule "Zdarzenia" to praca z 2022 roku o wymiarach 93x100 cm. Jej autorem jest Piotr Trusik.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Farba olejna to rodzaj farby powstała w wyniku zmieszania pigmentu z olejem roślinnym, często lnianym. Jest to wolnoschnąca technika wymagająca wiedzy, doświadczenia i praktyki. Farby olejne po raz pierwszy pojawiły się w starożytności na Dalekim Wschodzie, ale w Europie rozpowszechniły się w XV wieku, najwcześniej najprawdopodobniej we Flandrii. Szybko zyskały popularność ze względu na różnorodne efekty, które mogły być dzięki nim uzyskane – przede wszystkim świetlistość oraz wyrazistość kolorów. Farba olejna może być kładziona impastami, a więc grubymi warstwami, oraz laserunkowo. Laserunki to półprzezroczyste warstwy farby powstałe w wyniku rozcieńczenia ich dużą ilością odpowiedniego rozpuszczalnika, dzięki którym artysta może zmienić lub wydobyć odpowiedni ton niższych warstw obrazu. Ten klasyczny sposób nakładania cienkich warstw farby olejnej, spotykamy u flamandzkich oraz holenderskich artystów, takich jak Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Jan Vermeer czy Cornelis Gijsbrechts. Inną techniką jest alla prima, a więc nakładanie grubej warstwy farby swobodnym gestem malarskim, czasem bez szkicu przygotowawczego na płótnie, a czasem bazując jedynie na schematycznej kompozycji zaznaczonej pędzlem na podobraziu. Techniką alla prima posługiwał się Peter Paul Rubens oraz Anton van Dyck. Popularność farb olejnych spadła po połowie XX wieku, kiedy wielu artystów zwróciło się ku farbom akrylowym.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu realizm. Realizm wiernie przedstawiający rzeczywistość, stanowił oficjalne założenie Akademii Malarstwa i Rzeźby w całej Europie a rozwinięciem tego stylu stał się hiperrealizm, niezwykle szczegółowo odzwierciedlający rzeczywistość.

Tematem tej pracy są człowiek, portret. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych. Jest to jeden z najtrudniejszych tematów plastycznych, wymagających nie tylko umiejętności artystycznych, ale w przypadku jego niefiguratywnego wydania - wiedzy psychologicznej i dużej wrażliwości w stosunku do modela.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory brązowy, czerwony. Obok zieleni i błękitu, barwa brązowa ma najsilniejsze działanie terapeutyczne związane z jej częstym występowaniem w naturze. Obraz lub rzeźba o czerwonej barwie będzie główną gwiazdą w naszym wnętrzu, zwracającą uwagę wszystkich wizualnych odbiorców.

Klimat obrazu opisać mozna jako: melancholia, niepokój, pasja, żywiołowość. Melancholia może być wywoływana przez sztukę wykorzystującą motyw tęsknoty, zadumy nad przeszłością, rozstania czy śmierci. Atmosferę niepokoju kreują tematy psychodeliczne, osadzone w ciemnej kolorystyce. Dobitnym przykładem niepokojących obrazów są surrealistyczne kompozycje Zdzisława Beksińskiego. W przypadku pasji, artyści najczęściej stosują ciepłą kolorystykę zdominowaną przez czerwień lub wybierają tematy związane ze sferą uczuciową człowieka. Żywiołowość, którą osiąga się poprzez wibrującą kolorystykę oraz emocjonalne tematy malarskie i rzeźbiarskie.