Wolne miejsca, 2024

Obraz o tytule "Wolne miejsca" to praca z 2024 roku o wymiarach 54x38 cm. Jej autorem jest Radosław Kuźmiński.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę akwarela. Jest to technika, która największą popularność zyskała w XIX wieku, stanowiąc podstawowe medium artystyczne na plenerach, głównie do wykonywania pejzaży. Farby akwarelowe mają jednak znacznie dłuższą historię, sięgającą starożytnego Egiptu. Do malowania akwarelami niezbędny jest odpowiednio przygotowany, chłonny papier, którego naturalną biel wykorzystuje się w kompozycji akwarelowej zamiast białego pigmentu. Technika akwarelowa wymaga praktyki i wyczucia, ponieważ wykonywanie retuszu jest niemożliwe. Efekt malowania akwarelą jest subtelny i delikatny, bazujący na przezroczystych plamach barwnych. Artystami wykorzystującymi technikę akwarelową w swojej twórczości byli Eugène Delacroix, Stanisław Masłowski oraz Julian Fałat.

Podłożem tej pracy jest papier. Jest to medium wykorzystywane jako podobrazie, stanowiące alternatywę dla płótna i deski. Papier, w zależności od rodzaju, pozwala na uzyskanie różnorodnych efektów. Ten o gramaturze 200 g/m2, o zwartej strukturze, i dużej chłonności, przeznaczony jest do farb akwarelowych, gwaszu, temper i tuszu. Innym typem papieru jest papier bezkwasowy, odporny na działanie czasu oraz promieni słonecznych. Z kolei ziarnisty papier o gramaturze 90 g/m2 może być wykorzystywany do rysunku kredkami, pastelami, sepią, węglem, sangwiną, ołówkiem. Papier jako podobrazie wykorzystywano od antyku; w średniowieczu powstawały na nim cenne miniatury oraz pierwsze projekty architektoniczne. W czasach renesansu stanowił podstawę szkiców koncepcyjnych, zaś od momentu wynalezienia druku stał się niezbędnym elementem do tworzenia grafiki. Współcześnie popularność zyskują aukcje dzieł sztuki na papierze; najdroższą papierową pracą sprzedaną na polskiej aukcji jest „Macierzyństwo” Stanisława Wyspiańskiego.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu ekspresjonizm. Przerysowane kompozycje, zniekształcenie przedstawianego świata, zaburzenia proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie twardych linii i kolorów nietypowych dla rzeczywistości to charakterystyczne cechy Ekspresjonizmu.

Tematyka pracy to architektura, która przedstawia zazwyczaj budynki i trójwymiarowe obiekty. Jest jednym z ulubionych motywów malarzy holenderskich, włoskich i francuskich w XVII i XVIII wieku. Dzięki zachowanym pracom z tamtego okresu, jestesmy w stanie rekonstruować wygląd miast i poznawać sposób funkcjonowania społeczeństw.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: wielokolorowy, inne. Welobarwne dzieła sztuki warto dopasować do wnętrza tak, by choć jeden kolorystyczny element kompozycji znalazł odzwierciedlenie w elemencie wystroju poza ramami obrazu.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako melancholia, spokój. Melancholia może być wywoływana przez sztukę wykorzystującą motyw tęsknoty, zadumy nad przeszłością, rozstania czy śmierci. Spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej.