Olbiński and the Opera - edycja kolekcjonerska

„Edycja kolekcjonerska” obejmuje:
- Oryginalny rysunek opery 29 x 23 cm

- „Uwertura”, inkografia w limitowanym nakładzie 100 sztuk, 29x 23 cm
- książka „Olbiński i opera”
- Piękne skórzane portfolio i futerał

Odbitka, rysunek i ksiązka są podpisane i ponumerowane przez artystę.

W pomysłowej prezentacji obrazów operowych Rafała Olbińskiego w nowej książce „Olbiński i opera” po raz kolejny ilustruje swoje wyjątkowe podejście do świata klasycznej opery. Otrzymujemy kolejną okazję, aby zobaczyć geniusz jego kreatywności i mistrzostwo jego techniki.

——————————

Oprawa twarda, 90 stron w pełnym kolorze
30,5 x 25 cm

"Olbiński and the Opera - edycja kolekcjonerska" - obraz jest dziełem z 0 roku I charakteryzuje się wymiarem 23x29 cm. Autorem jest Rafał Olbiński.

Dzieło zostało wykonane w technikach: inkografia, ołówek. Jest to wydruk artystyczny o wysokiej jakości, zwykle na certyfikowanym papierze, ręcznie podpisany przez artystę. Inkografiki wydaje się w ograniczonej liczbie, co jest między innymi gwarancją jej wartości na rynku sztuki. Inne nazwy tej techniki to gliclee oraz print. Inkografia pozwala na wykonanie wydruku w ogromnej rozdzielczości, dlatego stosuje się ją nie tylko w przypadku grafiki cyfrowej czy reprodukcji dzieła malarskiego, ale również fotografii. Wydruki są uznawane przez muzea i galerie sztuki za obiekty artystyczne lub wykorzystuje się je w formie zastępczej w czasie wypożyczenia obrazów lub rzeźb do innych placówek. Jest to technika rysunkowa znana już w antyku, wykorzystująca najpierw ołów, a od XVI wieku grafit w drewnianej obudowie. Współcześnie, różne rodzaje ołówka pozwalają artyście osiągnąć różne rodzaje linii; o stopniu twardości i fakturze grafitu informują nas literowe oznaczenia na ołówku. Medium to wykorzystywane jest głównie na papierze w celu sporządzenia rysunkowego szkicu; światłocień można uzyskać poprzez technikę zwaną cieniowaniem. Ołówek wykorzystywany bywa przez artystów związanych z hiperrealizmem, ceniących tę technikę ze względu na możliwość dopracowania szczegółów. Najbardziej znanym artystą tworzącym rysunki przy pomocy ołówka był niemiecki malarz i grafik Albrecht Dürer.

Praca wykonana jest w oparciu o papier. Jest to medium wykorzystywane jako podobrazie, stanowiące alternatywę dla płótna i deski. Papier, w zależności od rodzaju, pozwala na uzyskanie różnorodnych efektów. Ten o gramaturze 200 g/m2, o zwartej strukturze, i dużej chłonności, przeznaczony jest do farb akwarelowych, gwaszu, temper i tuszu. Innym typem papieru jest papier bezkwasowy, odporny na działanie czasu oraz promieni słonecznych. Z kolei ziarnisty papier o gramaturze 90 g/m2 może być wykorzystywany do rysunku kredkami, pastelami, sepią, węglem, sangwiną, ołówkiem. Papier jako podobrazie wykorzystywano od antyku; w średniowieczu powstawały na nim cenne miniatury oraz pierwsze projekty architektoniczne. W czasach renesansu stanowił podstawę szkiców koncepcyjnych, zaś od momentu wynalezienia druku stał się niezbędnym elementem do tworzenia grafiki. Współcześnie popularność zyskują aukcje dzieł sztuki na papierze; najdroższą papierową pracą sprzedaną na polskiej aukcji jest „Macierzyństwo” Stanisława Wyspiańskiego.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu surrealizm. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego nurtu są Salvador Dali, Max Ernst, René Magritte, Joan Miró, Tristan Tzara oraz Meret Oppenheim.

Tematem tej pracy są człowiek, fantastyka. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja. Obejmuje ona zarówno tematykę fantasy, ukazując baśniowe, nierealne postacie, przedmioty i zdarzenia, jak również fantastykę naukową, występującą często w ramach futurystycznych wizji artysty.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor wielokolorowy. Dzięki zabiegowi artystycznemu mieszanej kolorystyki z łatwością dopasujemy dzieło do wnętrza o takiej kolorystyce, która występuje choć w jednym fragmencie obrazu czy rzeźby.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako spokój. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw.