Już jutro, 2021

Ten obraz to moje wyczekiwanie. Tytuł – „Już jutro” – jest jak obietnica, której jeszcze nie mogę dotknąć, ale czuję, że nadchodzi. Te pochylone domy, jakby tańczące w rytmie niepewności i ekscytacji, to metafora tego, co się dzieje w moim sercu. Każde okno to inne wspomnienie, inne pragnienie, inny lęk – ale wszystkie razem tworzą jakąś kolorową, chaotyczną całość.

Kolory są intensywne, może nawet krzykliwe – bo „jutro” to dla mnie coś wielkiego. Coś, co przynosi zmianę. Światło na niebie rozchodzi się w ekspresyjnych promieniach – to jak eksplozja nadziei, wiary, że wszystko może się odmienić. Zobacz, jak każda linia jest trochę niespokojna, popękana – tak jakby rzeczywistość miała się za chwilę przełamać, by zrobić miejsce czemuś nowemu.

To miasto, choć nierealne, jest moim wewnętrznym pejzażem. Budynki są przekrzywione, ale stoją – jak ja. Może nie wszystko w moim życiu jest idealnie proste, ale ma swój rytm, swój sens. A to, co mnie trzyma w pionie, to właśnie to „jutro”, które już nadchodzi. Jeszcze nie dziś, ale już prawie. Już za moment. Już jutro.

Rozalia Wójcik 

"Już jutro" to obraz o wymiarach 60x50 cm z 2021 roku. Autorem pracy jest Rozalia Wójcik.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę olej. Farba olejna to rodzaj farby powstała w wyniku zmieszania pigmentu z olejem roślinnym, często lnianym. Jest to wolnoschnąca technika wymagająca wiedzy, doświadczenia i praktyki. Farby olejne po raz pierwszy pojawiły się w starożytności na Dalekim Wschodzie, ale w Europie rozpowszechniły się w XV wieku, najwcześniej najprawdopodobniej we Flandrii. Szybko zyskały popularność ze względu na różnorodne efekty, które mogły być dzięki nim uzyskane – przede wszystkim świetlistość oraz wyrazistość kolorów. Farba olejna może być kładziona impastami, a więc grubymi warstwami, oraz laserunkowo. Laserunki to półprzezroczyste warstwy farby powstałe w wyniku rozcieńczenia ich dużą ilością odpowiedniego rozpuszczalnika, dzięki którym artysta może zmienić lub wydobyć odpowiedni ton niższych warstw obrazu. Ten klasyczny sposób nakładania cienkich warstw farby olejnej, spotykamy u flamandzkich oraz holenderskich artystów, takich jak Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Jan Vermeer czy Cornelis Gijsbrechts. Inną techniką jest alla prima, a więc nakładanie grubej warstwy farby swobodnym gestem malarskim, czasem bez szkicu przygotowawczego na płótnie, a czasem bazując jedynie na schematycznej kompozycji zaznaczonej pędzlem na podobraziu. Techniką alla prima posługiwał się Peter Paul Rubens oraz Anton van Dyck. Popularność farb olejnych spadła po połowie XX wieku, kiedy wielu artystów zwróciło się ku farbom akrylowym.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu ekspresjonizm. Najważniejszymi przedstawicielami ekspresjonizmu w Polsce byli graficy skupieni wokół grupy artystycznej BUNT, a więc Stanisław Kubicki, Stefan Szmaj, Władysław Skotarek czy Jan Jerzy Wroniecki.

Tematem tej pracy są architektura, pejzaż. Architektura, która przedstawia zazwyczaj budynki i trójwymiarowe obiekty. Jest jednym z ulubionych motywów malarzy holenderskich, włoskich i francuskich w XVII i XVIII wieku. Dzięki zachowanym pracom z tamtego okresu, jestesmy w stanie rekonstruować wygląd miast i poznawać sposób funkcjonowania społeczeństw. W przeszłości pejzaż był jednym z głównych motywów prac w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście a jego potencjał został odkryty przez niemieckich romantyków, których prace odzwierciedlały marzenia i niepokoje człowieka.

"Już jutro" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występuje czerwony. Obraz lub rzeźba o czerwonej barwie będzie główną gwiazdą w naszym wnętrzu, zwracającą uwagę wszystkich wizualnych odbiorców.

Klimat obrazu opisać mozna jako żywiołowość. Prace o dynamicznych kompozycjach, poruszające wątki związane ze skrajnymi stanami emocjonalnymi tworzą atmosferę żywiołowości.