Ogród winorośli, 2021

"Ogród winorośli" to obraz o wymiarach 50x50 cm z 2021 roku. Autorem pracy jest Serge Vasilendiuc.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: akryl, technika własna. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika. Technika autorska, niepowtarzalna i oryginalna, zwykle mieszana, zależna od indywidualnej wizji artysty. W dużej mierze polega na eksperymentalnych działaniach samego twórcy.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli ekspresjonizm, hiperrealizm, surrealizm. Najsłynniejszymi polskimi ekspresjonistami byli artyści należący do grupy BUNT, działającej przed II wojną światową. Ważnym dla hiperrealizmu momentem była wystawa „Documenta 5” w Kassel w Niemczech Zachodnich w 1972 roku. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego nurtu są Salvador Dali, Max Ernst, René Magritte, Joan Miró, Tristan Tzara oraz Meret Oppenheim.

Przewodnie tematy pracy to: fantastyka, kwiaty, pejzaż. Fanstatyka pojawia się w sztuce całego świata, będąc odpowiedzią na ludzką potrzebę tworzenia wyimaginowanych światów i sytuacji, działających zgodnie z prawem logiki stworzonych w wyobraźni ich twórców. Kwiaty, które jako pełnoprawny motyw pojawiły się w sztuce flamandzkiej i holenderskiej u schyłku XVI wieku. Malował je między innymi Jan Brueghel starszy, Jan Davidszoon de Heem oraz Ambrosius Bosschaert. Kwiaty były również jednym z tematów wybieranych przez malarzy akademickich w kolejnych wiekach. Pejzaż, który w przeszłości był jednym z głównych wątków podejmowanych w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Początkowo funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście. Jego potencjał odkryli niemieccy romantycy, którzy za pośrednictwem natury odzwierciedlali marzenia i niepokoje człowieka.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory brązowy, zielony, złoty, wielokolorowy. Kolor brązowy idealnie współgra z beżem i błękitem, nadając kompozycji charakteru kontemplacyjnego. Zielony, który przywołuje na myśl naturę, działa uspokajająco i wprowadza beztroską atmosferę. Z drugiej strony wibrujące odcienie zieleni pomagają zwiększyć naszą kreatywność. Przez wieki kolor złoty stosowano do podkreślenia strefy niebiańskiej w sakralnych dziełach: pojawiał się w malarstwie ściennym, mozaice, rzeźbie, ikonach. Prace o mieszanej kolorystyce są najlepszym sposobem na wprowadzenie szalonego akcentu do białych, minimalistycznych przestrzeni mieszkalnych i biurowych.

Klimat obrazu opisać mozna jako: pasja, radość, żywiołowość. Dzieła sztuki pełne pasji przedstawiają chwile zmysłowych przyjemności oraz wybuchu uczuć w ujęciu dynamicznym. Kompozycje malarskie i rzeźbiarskie wywołujące radość są szczególnie pożądane w przestrzeni domowej, gdzie pozwalają nam się zrelaksować. Żywiołowość mogą wywoływać dzieła sztuki o wibrujących barwach i dynamicznych liniach.