Z życia artysty, 2022

Klimatyczny i romantyczny obraz przedstawiający artystę podczas rozmyślania - może nad swoją twórczością? W lewym narożniku okna malarz siedzi i paląc papierosa rozmyśla. W jego prawej ręce leniwie tli się papieros. Na oknie stoją pędzle, jakieś opróżnione z wina butelki i gazeta. Artysta siedzi w mroku, a jedynie wszystko jest rozświetlone uliczną latarnią i blaskiem przeciwległego okna. Na parapecie stoi wazonik z pędzlami, wspomniane butelki, jakaś gazeta czy ulotka, jakiś pojemniczek. Okna brudne, zachlapane farbami. To wszystko czyni obraz bardzo zmysłowym, tajemniczym, ciekawym. Do jego stworzenia artysta użył doskonałych farb akrylowych Winsor&Newton, Vallejo i Senneiler. Obraz posiada certyfikat autentyczności. Praca została wykonana na gęstym podobraziu bawełnianym - około 400 g/m2. po uprzednim podwójnym gruntowaniu. Obraz jest sygnowany podpisem artysty - T. Olszewski/2022 w prawym, dolnym narożniku. Obraz ma zamalowane boki i został pokryty werniksem matowym. Zostanie wysłany bezpiecznie w kartonie, po uprzednim zabezpieczeniu folią

"Z życia artysty" - obraz jest dziełem z 2022 roku I charakteryzuje się wymiarem 90x60 cm. Autorem jest Tomasz Olszewski.

Dzieło zostało wykonane w technice akryl. Farba akrylowa to farba, do produkcji której wykorzystuje się żywice poliakrylowe z cząsteczkami pigmentów. Początkowo, zwłaszcza w latach 50-tych w Stanach Zjednoczonych i Meksyku, wykorzystywano je w budownictwie do malowania elewacji budynków narażonych na morski klimat. Wkrótce zaczęły być stosowane również jako medium malarskie. Są łatwe w użyciu, szybkoschnące, zachowują żywe kolory przez długi czas; ponadto mogą być stosowane na różnych podłożach – płótnach, drewnie, płycie metalowej, szkle, papierze, kartonie. Akryle nie wymagają znajomości skomplikowanych technik, jak bywa to w przypadku farb olejnych, dlatego też stanowią doskonały wybór dla miłośników sztuki, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z malarstwem. Technika ta pozwala na nakładanie zarówno grubych warstw farby, jak i cienkich, laserunkowych. W zależności od stopnia rozcieńczenia farby wodą, akryle mogą występować w postaci żelu w tubce, sprayu, płynu. Są najpopularniejszym rodzajem farby malarskiej, stosowanej między innymi przez Davida Hockneya, Jeana-Michela Basquiata, Andy’ego Warhola, Edwarda Dwurnika, Tadeusza Dominika czy Jana Dobkowskiego.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu realizm. Jest to kierunek obecny w sztuce od XVII wieku, zaś od lat 70-tych powraca jako hiperrealizm, czyli niezwykle szczegółowe oddanie rzeczywistych form wizualnych.

Przewodni temat pracy to człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: biały, niebieski, szary, czarny. Kolor biały jest wskazany zwłaszcza dla tych miłośników sztuki, którzy cenią sobie minimalizm. Niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”Szary, który jest elegancki i zachowawczy. Pasuje do każdego typu przestrzeni: industrialnej, retro, minimalistycznej czy kolonialnej. Czerń może tworzyć zaskakujące połączenie z czarnym, minimalistycznym wnętrzem bądź działać na zasadzie konstrastu, kiedy wprowadzimy ją do jasnej przestrzeni.

Klimat obrazu opisać mozna jako: melancholia, spokój. Melancholia, która była szczególnie popularna w malarstwie końca XIX wieku, kiedy nasiliły się tendencje dekadenckie oraz katastroficzne. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw.