Chronoland

"Chronoland" to obraz o wymiarach 40x27 cm z 0 roku. Autorem pracy jest Tomasz Sętowski.

Praca wykonana została w technice gwasz. Jest to farba, która w swoim składzie posiada kredę lub biel cynkową (również ołowianą) oraz spoiwo (gumę arabską). Gwasz na ziemiach europejskich pojawił się w już w średniowieczu, jednak to wiek XVII i XVIII przyniósł mu największą popularność. Chętnie wykorzystywano to medium do tworzenia rysunków czy szkiców przygotowawczych, które później stanowiły wzór dla kompozycji na desce i płótnie. Gwasz posiada kryjący, intensywny kolor; rzadko występuje jako samodzielna technika. Niezbędnym narzędziem do rozprowadzania gwaszu po papierze, kości słoniowej czy płótnie jest pędzel akwarelowy i szczeciniaki. Gwasz spotykamy w sztuce polskiej u Leona Wyczółkowskiego i Zofii Stryjeńskiej, zaś w europejskiej u Williama Turnera czy Joan Miró.

Praca wykonana jest w oparciu o papier. Papier to jeden z najpopularniejszych mediów wykorzystywanych w warsztacie artystycznym, pozwalający na uzyskanie zróżnicowanych efektów, w zależności od faktury i materiału. Papier o gramaturze 200 g/m2, przeznaczony do malowania na nim farbami akwarelowymi, temperami, gwaszem czy tuszem, powinien mieć zwartą strukturę, odporną na wykonywanie korekt. Istotna też jest jego chłonność, bowiem nie powinien on falować i marszczyć się pod wpływem mokrych farb. Artyści często wybierają papier bezkwasowy, który można przechowywać przez długie lata oraz który cechuje się odpornością na działanie promieni słonecznych. Innym rodzajem papieru jest papier o gramaturze 90 g/m2, przeznaczony do wykonywania szkiców kredkami, pastelami, ołówkiem, węglem, sangwiną czy sepią. Wyróżnia się ziarnistą fakturą, gwarantującą odpowiednią przyczepność pigmentów. Techniki artystyczne wykorzystujące papier jako medium są znane od antyku. W czasach średniowiecza, na szlachetnym, grubym papierze powstawały miniatury zawarte w księgach; tworzono na szkice przygotowawcze oraz pierwsze rysunki architektoniczne. Z czasów renesansu zachowały szkicowniki Leonarda da Vinci czy Michała Anioła, papier stanowił podstawowe narzędzie pomocnicze przy tworzeniu fresków. Ogromną popularność zyskał od XVI wieku, kiedy w powszechnym obiegu znalazły się grafiki. Obecnie prace na papierze są cenione przez kolekcjonerów, zaś w domach aukcyjnych rysunki i ryciny na papierze grupowane są w osobnych katalogach.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu surrealizm. W latach 20-tych we Francji pod wpływem eksperymentów dadaistycznych oraz psychoanalizy Freuda narodził się Surrealizm, który skupiał się na odkrywaniu zakamarków podświadomości, nawiązywał do rzeczywistości sennej, poszukując w niej logiki nowych światów wewnątrz umysłu ludzkiego.

Tematyka pracy to fantastyka. Obejmuje ona zarówno tematykę fantasy, ukazując baśniowe, nierealne postacie, przedmioty i zdarzenia, jak również fantastykę naukową, występującą często w ramach futurystycznych wizji artysty.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor beż. Jest to barwa idealna do spokojnych, przytulnych przestrzeni, w których nie chcemy wprowadzać żywiołowego elementu.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako spokój, łączący się z atmosferą medytacji, kontemplacji dzieła sztuki i jest osiągany poprzez minimalistyczne kompozycje bądź też stonowaną kolorystykę.