Ławka, 2013

"Ławka" - obraz jest dziełem z 2013 roku I charakteryzuje się wymiarem 100x120 cm. Autorem jest Viola GŁOWACKA.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę tempera jajeczna. Jest to technika powszechnie stosowana w starożytności oraz w średniowiecznym malarstwie sztalugowym i ściennym. Farba temperowa powstaje poprzez wymieszanie ze sobą pigmentu, oleju, żółtka jaja rozcieńczonego z wodą oraz emulgatora. Uzyskana farba posiada właściwości kryjące, dlatego trudno uzyskać z jej pomocą warstwy laserunkowe. Po wyschnięciu (które następuje w krótkim czasie), powierzchnia obrazu jest matowa, zaś sama kompozycja cechuje się linearyzmem (w technice temperowej trudno uzyskiwać plamy barwne). W epoce średniowiecza farbę temperową stosowano do monumentalnego malarstwa ściennego, tworzonego metodą al fresco, na mokrej zaprawie. Metoda ta polegała ponadto na podziale ściany na giornaty, czyli części kompozycji malowane konkretnego dnia i pozostawione do wyschnięcia. Stojąc blisko ściany, jesteśmy w stanie dostrzec granice między poszczególnymi giornatami, przyglądając się liniom wyżłobionym w powierzchni tynku. Najwybitniejsze dzieła tworzone w technice tempery tworzyli Giotto di Bondone, Pietro Perugino, Fra Angelico, Michał Anioł oraz Leonardo da Vinci.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Tematyka pracy to człowiek. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych.

"Ławka" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: beż, złoty. Beż, który jest najlepszą opcją kolorystyczną dla osób poszukujących nienachalnej kompozycji, która z łatwością dopasuje się do każdego wnętrza. Przez wieki kolor złoty stosowano do podkreślenia strefy niebiańskiej w sakralnych dziełach: pojawiał się w malarstwie ściennym, mozaice, rzeźbie, ikonach.

Nastroj pracy charakteryzuje spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej.