"We dwoje", 2001

"We dwoje"
To historia  narodzin  miłości - na obrazie  jest to symboliczne nawiązanie do  muszli w - "Narodzinach Wenus " Botticielli'ego,  Najczęściej uczucie między kochankami rodzi się w pięknych okolicznościach przyrody wzniecających emocje, gdzie  doznają  bliskości i .... postanawiają dalej iść przez życie razem. .... zdając się  na  los  i opatrzność..... Każdy z nas przeżył podobną  przygodę ,w tych  czy innych okolicznościach, która często  przekształciła się  w historię  życia i  trwa  do dziś......... Historia , która wzbudza miłe wspomnienia  i zawsze jest aktualna bez względu na  przemijający czas.

""We dwoje"" to obraz o wymiarach 72x97 cm z 2001 roku. Autorem pracy jest Waldemar Tłuczek.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu inne.

Tematem tej pracy jest inne.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor wielokolorowy. Mieszana kolorystyka prac charakteryzowała kolorystów, fowistów, impresjonistów oraz ekspresjonistów. Dzisiaj często spotykamy takie rozwiązanie w dziełach z nurtu street art oraz instalacjach artystycznych podejmujących problem optyki i percepcji.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako spokój. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw.