Drabiny szczęścia - Niebieski, 2019

"Drabiny szczęścia - Niebieski" - rzeźba jest dziełem z 2019 roku I charakteryzuje się wymiarem 12x31 cm. Autorem jest Anna Luteracka.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: drewno, ceramika. Jest to surowiec otrzymywany poprzez ścięcie i odpowiednią obróbkę różnych gatunków drzew. Od początku ludzkości wykorzystywany był jako materiał budowlany do tworzenia siedzib, narzędzi, mebli i sprzętów domowych, oraz do spalania go w celu uzyskania energii cieplnej. Drewno wykorzystywano do wytwórstwa środków transportu, takich jak wozy, łodzie i sanie. Obecnie jest cenionym i tanim materiałem budowlanym oraz wykończeniowym. Przez artystów wykorzystywany jest jako podłoże malarskie lub do tworzenia rzeź i reliefów. Jest to jedna z najstarszych metod artystycznych w historii ludzkiej cywilizacji, znana już w paleolicie. Polega ona na stworzeniu masy z gliny, kwarcu, kaolinitu, tlenków różnych pierwiastków oraz innych składników w celu ulepienia specyficznego kształtu, który następnie zostaje wypalony w wysokiej temperaturze. W zależności od preferencji artysty, ceramika może być malowana oraz szkliwiona (wymaga to wielokrotnego wypalania w piecu). Specyficznym rodzajem ceramiki o białym kolorze i delikatnej, przezroczystej strukturze była porcelana, której receptura pozostawała tajemnicą w Europie aż do XVIII wieku (w Chinach znana od VII wieku). Innym, mniej szlachetnym rodzajem ceramiki jest fajans, który w swym składzie zawiera nieoczyszczony kaolin. Najpopularniejszym zagłębiem fajansowym w Europie było Delft. Z ceramiki powstają rzeźby, obrazy, zastawy stołowe, naczynia, wazony, świeczniki, kafle piecowe, kafle ścienne, talerze dekoracyjne. Wśród polskich zakładów ceramicznych warto wymienić manufaktury we Włocławku, Bolesławcu, Ćmielowie, Łubanie, Wałbrzychu. W przypadku rzeźby, ceramiczne struktury tworzyli Alina Szapocznikow, Stanisław Sikora, Katarzyna Kozyra oraz Igor Mitoraj.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu surrealizm. Surrealiści aktywnie uczestniczyli w życiu artystycznym i kulturalnym powojennej Francji, często stosując prowokacje intelektualne w stosunku do osobistości ze świata polityki.

Przewodni temat pracy to fantastyka. Fantastyka jest bardzo szerokim pojęciem, pod którym sklasyfikowac możemy prace charakteryzujące się wykorzystaniem motywów I wizji futurystycznych, średniowiecznych, kosmicznych, elementów legend I podań.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: brązowy, beż. Brązowy, który jest barwą ziemistą, naturalną, wykorzystywaną zarówno do zgaszenia kompozycji jak i podkreślenia jej związków z przyrodą. Beż, który nadaje lekkości i sprawia, że kompozycja zyskuje efemeryczne oblicze.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako radość, którą wywołują jasne kolory, dekoracyjne linie i motywy takie jak ludzie, natura oraz zwierzęta.