Drabiny szczęścia - Słoneczny, 2019

"Drabiny szczęścia - Słoneczny" - rzeźba jest dziełem z 2019 roku I charakteryzuje się wymiarem 8x31 cm. Autorem jest Anna Luteracka.

Praca wykonana została w technikach: drewno, ceramika. Jest to surowiec otrzymywany poprzez ścięcie i odpowiednią obróbkę różnych gatunków drzew. Od początku ludzkości wykorzystywany był jako materiał budowlany do tworzenia siedzib, narzędzi, mebli i sprzętów domowych, oraz do spalania go w celu uzyskania energii cieplnej. Drewno wykorzystywano do wytwórstwa środków transportu, takich jak wozy, łodzie i sanie. Obecnie jest cenionym i tanim materiałem budowlanym oraz wykończeniowym. Przez artystów wykorzystywany jest jako podłoże malarskie lub do tworzenia rzeź i reliefów. Jest to jedna z najstarszych metod artystycznych w historii ludzkiej cywilizacji, znana już w paleolicie. Polega ona na stworzeniu masy z gliny, kwarcu, kaolinitu, tlenków różnych pierwiastków oraz innych składników w celu ulepienia specyficznego kształtu, który następnie zostaje wypalony w wysokiej temperaturze. W zależności od preferencji artysty, ceramika może być malowana oraz szkliwiona (wymaga to wielokrotnego wypalania w piecu). Specyficznym rodzajem ceramiki o białym kolorze i delikatnej, przezroczystej strukturze była porcelana, której receptura pozostawała tajemnicą w Europie aż do XVIII wieku (w Chinach znana od VII wieku). Innym, mniej szlachetnym rodzajem ceramiki jest fajans, który w swym składzie zawiera nieoczyszczony kaolin. Najpopularniejszym zagłębiem fajansowym w Europie było Delft. Z ceramiki powstają rzeźby, obrazy, zastawy stołowe, naczynia, wazony, świeczniki, kafle piecowe, kafle ścienne, talerze dekoracyjne. Wśród polskich zakładów ceramicznych warto wymienić manufaktury we Włocławku, Bolesławcu, Ćmielowie, Łubanie, Wałbrzychu. W przypadku rzeźby, ceramiczne struktury tworzyli Alina Szapocznikow, Stanisław Sikora, Katarzyna Kozyra oraz Igor Mitoraj.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu surrealizm. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego nurtu są Salvador Dali, Max Ernst, René Magritte, Joan Miró, Tristan Tzara oraz Meret Oppenheim.

Tematem tej pracy jest fantastyka. Motywy fanstastyczne w sztuce dotyczą nie tylko wyimaginowanych stworzeń, ale obejmują również wątki futurystyczne i sci-fi. Najchętniej korzystają z tego tematu artyści tworzący w nurcie surrealizmu.

Autor rzeźby wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory brązowy, beż. Obok zieleni i błękitu, barwa brązowa ma najsilniejsze działanie terapeutyczne związane z jej częstym występowaniem w naturze. Głównym zadaniem beżu jest ocieplenie pracy oraz wprowadzenie aury naturalizmu i elegancji.

Nastroj pracy charakteryzuje radość. To pozytywne uczucie tworzy się pod wpływem oglądania kompozycji przedstawiających zabawne lub przyjemne chwile oraz szeroką paletę barwną, w której dominują zielenie, żółcienie, błękity, czerwienie.