Węże jasne, 2022

"Węże jasne" to praca z nurtu animalistycznego, przedstawiająca przeplatające się figury dwóch węży, podążających w podobnym kierunku. Można ją rozumieć tylko i wyłącznie przedstawieniowo, ale też popatrzeć na nią przez pryzmat symboliki. Węże są gadami które pełniły ważną rolę w kulturze i w wierzeniach różnych narodów począwszy od starożytności. Czym są dla Ciebie?

"Węże jasne" - rzeźba jest dziełem z 2022 roku I charakteryzuje się wymiarem 17x5 cm. Autorem jest Anna Sołtysik.

Dzieło zostało wykonane w technikach: brąz, kamień. Jest to stop znany od czasów antycznych, który nadał nazwę całej epoce brązu. Podstawowymi składnikami brązu są miedź i cyna, choć stosuje się również inne metale. Stop ten swoją nazwę zawdzięcza miejscowości Brundisium na terenie Italii, które stało się centrum wytwórstwa brązu. Techniką odlewniczą wykonywano z niego narzędzia dla rolników i rzemieślników, ale stał się również popularny jako materiał artystyczny. Już w okresie archaicznym w Grecji oraz w antycznym Egipcie, Persji czy Azji Mniejszej, za pomocą metody „na wosk tracony” uzyskiwano brązowe rzeźby. Technika „na wosk tracony” polega na otoczeniu woskowej rzeźby gliną lub gipsem, wytraceniu wosku poprzez wysoką temperaturę oraz wlaniu na jej miejsce rozgrzanego brązu, a następnie usunięciu glinianej lub gipsowej formy. Technika ta funkcjonuje w świecie artystycznym do dziś, choć oczywiście uległa udoskonaleniu. Najsłynniejsze rzeźby z brązu wykonywali Cellini, Donatello, August Rodin, zaś w Polsce Bolesław Biegas i Wacław Szymanowski.

Artysta wykonał rzeźbę w stylu realizm. Mistrzostwo w realistycznym ujęciu natury osiągnięto w XVII wieku, kiedy pojawił się nurt zwany trompe l'oeil (malarstwo iluzjonistyczne).

Przewodni temat pracy to zwierzę, które było motywem kompozycji malarskich tworzonych przez prehistorycznych artystów na ścianach jaskiń. Pojawiało się również w malarstwie ściennym i mozaikach w Pompejach czy Herkulanum (wystarczy przypomnieć sobie słynną posadzkę z psem stróżującym podpisaną „Cave canem”). Fascynację zwierzętami widać również w polskim malarstwie realistycznym na płótnach Kossaków, Chełmońskiego oraz Wierusza-Kowalskiego.

Autor rzeźby wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory brązowy, złoty, inne. Obok zieleni i błękitu, barwa brązowa ma najsilniejsze działanie terapeutyczne związane z jej częstym występowaniem w naturze. Przez wieki kolor złoty stosowano do podkreślenia strefy niebiańskiej w sakralnych dziełach: pojawiał się w malarstwie ściennym, mozaice, rzeźbie, ikonach.

Klimat rzeźby opisać mozna jako: melancholia, inne. Melancholia może być wywoływana przez sztukę wykorzystującą motyw tęsknoty, zadumy nad przeszłością, rozstania czy śmierci.