Tancerka, 2023

Rzeźba o tytule "Tancerka" to praca z 2023 roku o wymiarach 35x140 cm. Jej autorem jest Anna Wątróbska-Wdowiarska.

Dzieło zostało wykonane w technikach: brąz, ceramika. Jest to materiał wykorzystywany do tworzenia rzeźb w technice odlewniczej, doskonale znany już w starożytności w okresie zwanym „epoką brązu”. Jest to stop miedzi i cyny lub innych metali, który swą nazwę bierze od antycznego miasta Brundisium na terenie dzisiejszych Włoch. Brąz wykorzystywany był do odlewania narzędzi rolniczych i rzemieślniczych oraz krążków, na których następnie wybijano pierwsze pieniądze. Jako technika artystyczna pojawiła się w już w okresie archaicznym w antycznej Grecji, Egipcie, Persji i całej Azji Mniejszej. Do odlewania rzeźb z brązu na tzw. Wosk tracony używano glinianych i gipsowych form, których kształt uzyskiwano na skutek oklejania ich wokół woskowego prototypu rzeźby. Wosk usuwano za pomocą temperatury, zaś do formy wlewano masę brązową, którą po stężeniu obłupywano z zewnętrznej glinianej skorupy i w ten sposób uzyskiwano rzeźbę. Od czasów antycznych technika ta była udoskonalana i swoją popularność utrzymuje aż do dziś. Najsłynniejszymi rzeźbami z brązu są „Woźnica z Delf”, „Dawid” Donatella, „Perseusz z głową Meduzy” Celliniego, „Myśliciel” Rodina czy Pomnik Fryderyka Chopina w Warszawie autorstwa Wacława Szymanowskiego. Jest to technika, która polega na zmieszaniu ze sobą gliny, kwarcu, kaolinu i tlenków pierwiastków, uformowaniu dowolnego kształtu a następnie wypaleniu go w wysokiej temperaturze w specjalnym piecu. Ceramika znana jest ludzkości od czasów paleolitu, o czym świadczą odkrycia archeologiczne. Najszlachetniejszym rodzajem ceramiki była chińska porcelana, która pojawiła się tam w VII wieku, zaś w Europie receptura ta pozostawała zagadką aż do XVIII wieku. Wcześniejsze europejskie próby ceramiczne skutkowały wynalezieniem fajansu, z którego słynęły holenderskie manufaktury. Polskimi wytwórniami ceramicznymi są Ćmielów, Włocławek, Bolesławiec, Wałbrzych, Łubań. Ceramika posiada szerokie zastosowanie: wyrabia się z niej zastawy stołowe, lichtarze, świeczniki, wazony, kafle ścienne i piecowe, reliefy i rzeźby. Artystami tworzącymi w tej technice byli Alina Szapocznikow, Igor Mitoraj, Bolesław Biegas, Stanisław Sikora.

Artysta wykonał rzeźbę w stylu figuratywne. W latach 50-tych XX wieku, w Stanach Zjednoczonych pojawił się ruch zwany Nową figuracją, postulujący umiejscowienie człowieka i jego kondycji ludzkiej w centrum twórczości artysty.

Przewodni temat pracy to człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja.

"Tancerka" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: beż, czarny. Głównym zadaniem beżu jest ocieplenie pracy oraz wprowadzenie aury naturalizmu i elegancji. Czarne dzieło sztuki z pewnością będzie stanowić instrygujący fragment wystoju wnętrz w naszym domu lub biurze.

Nastroj pracy charakteryzują pasja, spokój. Pasja, którą można osiągnąć dzięki motywom miłości, przyjemności, pożądania, lub – z drugiej strony – agresji, złości i wzburzenia uczuciowego. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.