Griffin Gold, 2025

Unikalny odlew z tworzony metodą na wosk tracony , złocony w technice galwanizacji , dodatkowo zabespieczony powłoką ceramiczną , waga ok 50 kg

"Griffin Gold" to manifestacja artystycznej wizji, która rozrywa granice między klasyczną mitologią a współczesną estetyką. Ta rzeźba z brązu galwanizowanego jest nie tylko dziełem sztuki, ale też symbolem wiecznej walki, która toczy się w ludzkiej duszy i kulturze.

Materiał i Technika: Brąz galwanizowany, z którego wykonano rzeźbę, jest świadectwem nowoczesnego podejścia do tradycyjnych materiałów. Jego złocisty połysk nie tylko podkreśla detale, ale też nawiązuje do dawnych czasów, gdy złoto było symbolem boskości i wieczności. Technika galwanizacji pozwala na osiągnięcie niezwykłej precyzji, która idealnie oddaje dramaturgię sceny.

Kompozycja dzieła jest dynamiczna, pełna napięcia i ruchu. Gryf, symbol siły duchowej i transcendencji, jest ukazany w momencie ataku, z rozpostartymi skrzydłami i wzniesionym dziobem. Jego postura jest pełna mocy i determinacji, co kontrastuje z chaosem, jaki reprezentuje hydra. Wielogłowa bestia, splątana i nieprzewidywalna, symbolizuje wewnętrzne demony i wyzwania, z którymi człowiek musi się zmierzyć.

 Rzeźba jest alegorią walki o samoistność i duchowe oczyszczenie. Gryf, jako istota czysta i szlachetna, staje do walki z hydra, która reprezentuje ciemne aspekty egzystencji. Jest to refleksja nad ludzką zdolnością do przezwyciężania trudności i poszukiwaniem równowagi w chaosie życia.

 Dzieło łączy w sobie elementy klasycznej rzeźby z nowoczesnym wyrazem artystycznym. Złocisty połysk brązu dodaje mu uroczystości, a staranne wykonanie podkreśla jego monumentalny charakter. Jest to idealny element dekoracyjny dla przestrzeni, które chcą podkreślić swoją unikalność i artystyczny charakter.

"Griffin Gold" to rzeźba o wymiarach 73x40 cm z 2025 roku. Autorem pracy jest Krzysztof Płonka.

Praca wykonana została w technikach: brąz, porcelana. Jest to medium doskonale znane w sztuce od czasów starożytnych, nadając nazwę „epoce brązu”. Brąz jest stopem różnych metali (najczęściej są to miedź i cyna), który wykonywano w antycznym mieście Brundisium na terenie dzisiejszej Italii. Posiadał szerokie zastosowanie: poprzez technologię odlewu stosowano go do produkcji narzędzi rolniczych, rzemieślniczych czy pierwszych pieniędzy; w okresie archaicznym w Grecji, jak i w starożytnym Egipcie, Persji i całej Azji Mniejszej, był materiałem wykorzystywanym w celach artystycznych do tworzenia rzeźb. W tym celu opracowano technikę „na wosk tracony”, polegającą na oklejaniu woskowej rzeźby gipsem lub gliną, a następnie zastąpieniu warstwy wosku przez twarda i wytrzymałą warstwę brązu. Technika ta, choć znacznie zmodyfikowana, wciąż cieszy się popularnością w świecie artystycznym. Słynnymi przykładami rzeźb z brązu są „Woźnica delfijski”, „Dawid” Donatella, „Myśliciel” Rodina i Pomnik Chopina projektu Wacława Szymanowskiego.

Artysta wykonał rzeźbę w stylach: abstrakcja, minimalizm, pop-art, realizm. Abstrakcja to styl odrzucający zasadę mimesis, a więc naśladownictwa natury. Intencją abstrakcjonistów nie jest odzwierciedlenie rzeczywistości w jej rzeczywistych kształtach, ale przekazywanie abstrakcyjnych pojęć i idei przy pomocy linii i oraz kolorów dzieła malarskiego. Minimalizm powstał na gruncie modernistycznych eksperymentów formalnych, które dążyły do mocnego ograniczenia środków plastycznych. Mimo skojarzeń z kulturą amerykańską, pop-art tworzono również w Polsce, choć nie rozwinął się ze względu na czynniki polityczno-ekonomiczne (pop-art funkcjonował w ramach kapitalizmu). Realizm to kierunek zakładający jak najwierniejsze odzwierciedlenie rzeczywistości widzialnej, wiernie podążający za grecką zasadą mimesis (naśladownictwa natury).

Przewodni temat pracy to zwierzę, które było motywem kompozycji malarskich tworzonych przez prehistorycznych artystów na ścianach jaskiń. Pojawiało się również w malarstwie ściennym i mozaikach w Pompejach czy Herkulanum (wystarczy przypomnieć sobie słynną posadzkę z psem stróżującym podpisaną „Cave canem”). Fascynację zwierzętami widać również w polskim malarstwie realistycznym na płótnach Kossaków, Chełmońskiego oraz Wierusza-Kowalskiego.

"Griffin Gold" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występuje złoty, kóry dominował w sztuce rusko-bizantyjskiej oraz w sakralnych dziełach od średniowiecza po barok. Może być również stosowany do stworzenia atmosfery oniryzmu, elegancji i wytworności.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako radość, spokój, żywiołowość. Radość można osiagnąć poprzez kolory kojarzące się z przyrodą - np. Zielenią czy błękitami. Spokój można osiągnąć dzięki dziełom sztuki o kompozycji statycznej i kolorom, które nie rozpraszają naszego wzroku. Prace o dynamicznych kompozycjach, poruszające wątki związane ze skrajnymi stanami emocjonalnymi tworzą atmosferę żywiołowości.