Interfatum, 2024

Rzeźba "Interfatum" to dzieło, które z finezją łączy nowoczesne koncepcje artystyczne z klasycznymi tradycjami rzeźbiarskimi. Wykonana z brązu i mająca wysokość 40 cm, stanowi nie tylko przedmiot estetyczny, ale również głęboko zakorzenioną w refleksji nad ludzką egzystencją.

Dwie połączone popiersia, ukierunkowane na siebie, manifestują intymność i emocjonalną intensywność, przypominając o archetypicznych więziach międzyludzkich. Ta wizualna narracja odzwierciedla duchowe zjednoczenie dwóch dusz, które w swej wędrówce przez inkarnacje poszukują siebie nawzajem. "Interfatum" staje się zatem medytacją nad cyklem życia, reinkarnacją oraz poszukiwanie bliskości w wielowymiarowej rzeczywistości.

Forma rzeźby jest wyrafinowana, a jednocześnie nowoczesna, w pełni oddająca ducha współczesnej sztuki. Artysta, z mistrzowską precyzją, nawiązuje do klasycznych kanonów, wprowadzając jednocześnie innowacyjne elementy interpretacyjne. Gładkie linie, harmonijnie zakrzywione kontury oraz starannie wyrzeźbione detale współtworzą dynamiczny dialog między postaciami, co nadaje dziełu wrażenie ruchu i życia.

"Interfatum" nie tylko przyciąga wzrok, ale także prowokuje do głębszej refleksji nad naturą miłości, więzi oraz poszukiwaniu sensu w nieustannym cyklu egzystencji. Ta rzeźba, jako pomnik duchowej jedności, zaprasza widza do osobistej interpretacji i emocjonalnego zaangażowania, co czyni ją fundamentalnym punktem odniesienia w kontekście współczesnej sztuki rzeźbiarskiej.

"Interfatum" to rzeźba o wymiarach 30x40 cm z 2024 roku. Autorem pracy jest Krzysztof Płonka.

Dzieło zostało wykonane w technice brąz. Jest to stop znany od czasów antycznych, który nadał nazwę całej epoce brązu. Podstawowymi składnikami brązu są miedź i cyna, choć stosuje się również inne metale. Stop ten swoją nazwę zawdzięcza miejscowości Brundisium na terenie Italii, które stało się centrum wytwórstwa brązu. Techniką odlewniczą wykonywano z niego narzędzia dla rolników i rzemieślników, ale stał się również popularny jako materiał artystyczny. Już w okresie archaicznym w Grecji oraz w antycznym Egipcie, Persji czy Azji Mniejszej, za pomocą metody „na wosk tracony” uzyskiwano brązowe rzeźby. Technika „na wosk tracony” polega na otoczeniu woskowej rzeźby gliną lub gipsem, wytraceniu wosku poprzez wysoką temperaturę oraz wlaniu na jej miejsce rozgrzanego brązu, a następnie usunięciu glinianej lub gipsowej formy. Technika ta funkcjonuje w świecie artystycznym do dziś, choć oczywiście uległa udoskonaleniu. Najsłynniejsze rzeźby z brązu wykonywali Cellini, Donatello, August Rodin, zaś w Polsce Bolesław Biegas i Wacław Szymanowski.

Artysta wykonał rzeźbę w stylach: figuratywne, hiperrealizm, surrealizm. W latach 50-tych XX wieku, w Stanach Zjednoczonych pojawił się ruch zwany Nową figuracją, postulujący umiejscowienie człowieka i jego kondycji ludzkiej w centrum twórczości artysty. Z jednej strony hiperrealiści podziwiani są za perfekcyjny warsztat technicznyW latach 20-tych we Francji pod wpływem eksperymentów dadaistycznych oraz psychoanalizy Freuda narodził się Surrealizm, który skupiał się na odkrywaniu zakamarków podświadomości, nawiązywał do rzeczywistości sennej, poszukując w niej logiki nowych światów wewnątrz umysłu ludzkiego.

Tematem tej pracy są akt, człowiek. Wśród aktów możemy wyróżnić estetyczne przedstawienia piękna ludzkiego ciała, wizerunki zaangażowane w kwestie społeczno-polityczne czy również takie obrazy i rzeźby, które są nośnikami symbolicznych, a zczasem mistycznych znaczeń. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych.

"Interfatum" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: zielony, niebieski, czarny. Zielony, który doskonale sprawdza się we wnętrzach jasnych. Zaskakująco estetyczny efekt można osiągnąć również poprzez zestawienie tej barwy z błękitami. Niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”Na czarnej barwie swoje kompozycje artystyczne opierali zarówno dawni mistrzowie holenderscy czy twórcy nokturnów, jak i artyści konceptualni oraz przedstawiciele minimalizmu.

Nastroj pracy charakteryzują pasja, radość, spokój, żywiołowość. Wywołują ją tematy dotyczące miłości i erotyki, zaś wśród kolorów pełnych pasji na pewno znajdą się czerwienie i róż. Radość, którą wywołują jasne kolory, dekoracyjne linie i motywy takie jak ludzie, natura oraz zwierzęta. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.