Inwocatio Apocalypsis, 2024

Składa się ono z dwóch oddzielnych monolitów odlanych z pozłacanej brązu, ale tworzących pasujące do siebie elementy - dwie monumentalne, mityczne głowy. Gdy te dwie części są połączone, tworzą nową, wspólną formę, która budzi w obserwatorze mieszane uczucia. Rzeźby można oddzielić, aby mieć 2 osobne elementy, lub połączyć, tworząc razem 3 odrębne, abstrakcyjne formy.

Z jednej strony te imponujące, majestatyczne głowy o nadludzkich cechach emanują siłą i niezłomną mocą. Ich monumentalny charakter sugeruje, że mogą one reprezentować siły wyższego rzędu, być może nawet boskie czy kosmiczne. Połączone razem, tworzą obraz jedności i harmonii, symbolizując potencjał przemiany lub nawet odrodzenia.

Jednak sam akt łączenia tych dwóch elementów budzi także niepokój. Wydają się one zapowiadać nadchodzące zmiany, być może trudne lub wręcz katastroficzne. Ich połączona forma zdaje się zwiastować apokalipsę lub wielką transformację. Obserwatorzy mają nieodpartą impresję, że świadkują czegoś o ogromnym znaczeniu, czegoś, co zwiastuje nadejście czegoś niezwykle doniosłego - czy to dobrego, czy złego.

Ta rzeźba zmusza widza do refleksji nad cyklami zmian, które przenikają ludzką egzystencję. Zachęca do głębszego zastanowienia się nad naturą zmiany - czy jest ona konieczna i nieunikniona, a może nawet niebezpieczna? Pozostawia obserwatora w stanie dezorientacji, konfrontując go z ambiwalencją wobec sił, które mają moc kształtować ludzki los.

"Inwocatio Apocalypsis" - rzeźba jest dziełem z 2024 roku I charakteryzuje się wymiarem 40x50 cm. Autorem jest Krzysztof Płonka.

Dzieło zostało wykonane w technice brąz. Jest to medium doskonale znane w sztuce od czasów starożytnych, nadając nazwę „epoce brązu”. Brąz jest stopem różnych metali (najczęściej są to miedź i cyna), który wykonywano w antycznym mieście Brundisium na terenie dzisiejszej Italii. Posiadał szerokie zastosowanie: poprzez technologię odlewu stosowano go do produkcji narzędzi rolniczych, rzemieślniczych czy pierwszych pieniędzy; w okresie archaicznym w Grecji, jak i w starożytnym Egipcie, Persji i całej Azji Mniejszej, był materiałem wykorzystywanym w celach artystycznych do tworzenia rzeźb. W tym celu opracowano technikę „na wosk tracony”, polegającą na oklejaniu woskowej rzeźby gipsem lub gliną, a następnie zastąpieniu warstwy wosku przez twarda i wytrzymałą warstwę brązu. Technika ta, choć znacznie zmodyfikowana, wciąż cieszy się popularnością w świecie artystycznym. Słynnymi przykładami rzeźb z brązu są „Woźnica delfijski”, „Dawid” Donatella, „Myśliciel” Rodina i Pomnik Chopina projektu Wacława Szymanowskiego.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli abstrakcja, hiperrealizm, surrealizm. Abstrakcja to styl odrzucający zasadę mimesis, a więc naśladownictwa natury. Intencją abstrakcjonistów nie jest odzwierciedlenie rzeczywistości w jej rzeczywistych kształtach, ale przekazywanie abstrakcyjnych pojęć i idei przy pomocy linii i oraz kolorów dzieła malarskiego. Hiperrealizm polega na tak dokładnym odwzorowaniu rzeczywistości, iż odbiorcy trudno określić, czy ma do czynienia z obrazem, czy zdjęciem. Surrealiści korzystali z szerokiego repertuaru narzędzi plastycznych: obrazów, rzeźb, pierwszych instalacji, asamblaży, fotomontaży.

Tematem tej pracy są akt, człowiek, fantastyka. Akt, który charakteryzuje się przedstawieniem nagości w różnym estetycznym ujęciu. Jest to jeden z najpopularniejszych motywów sztuki dawnej, zwłaszcza renesansu oraz akademizmu, funkcjonujący wtedy w kontekście mitologicznym. Aż do dziś, pierwszoplanową rolę w aktach odgrywa kobiece ciało. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Sylwetki ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe. Obejmuje ona zarówno tematykę fantasy, ukazując baśniowe, nierealne postacie, przedmioty i zdarzenia, jak również fantastykę naukową, występującą często w ramach futurystycznych wizji artysty.

"Inwocatio Apocalypsis" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: złoty, czarny. Kolor złoty oznacza sferę niebiańską, władzę oraz luksusCzerń może tworzyć zaskakujące połączenie z czarnym, minimalistycznym wnętrzem bądź działać na zasadzie konstrastu, kiedy wprowadzimy ją do jasnej przestrzeni.

Nastroj pracy charakteryzują depresja, melancholia, niepokój, pasja, spokój. Nastroj ten dominuje w kompozycjach pozbawionych żywiołowych kolorów, ukazujących ciemne strony rzeczywistości. Dzieła sztuki o zgaszonych barwach, przedstawiające jesienne krajobrazy bądź postacie ludzkie pogrążone w zadumie wywołują melancholię. Atmosferę niepokoju kreują tematy psychodeliczne, osadzone w ciemnej kolorystyce. Dobitnym przykładem niepokojących obrazów są surrealistyczne kompozycje Zdzisława Beksińskiego. Dzieła sztuki pełne pasji przedstawiają chwile zmysłowych przyjemności oraz wybuchu uczuć w ujęciu dynamicznym. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw.