Paszcza Lewiatana, 2018

"Paszcza Lewiatana" - rzeźba jest dziełem z 2018 roku I charakteryzuje się wymiarem 60x118 cm. Autorem jest Marcin Myśliwiec.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę drewno. Jest to surowiec, którzy otrzymywany jest w wyniku ścinania i obróbki drzew dowolnego gatunku. W historii ludzkości wykorzystywany był właściwie od początku dziejów: służył do ogrzewania, budowy siedlisk ludzkich oraz środków transportu takich jak wozy, sanie, łodzie oraz okręty. Z drewna wykonywano naczynia kuchenne, meble, sprzęty domowe, narzędzia czy dachówki. Obecnie drewno nadal jest cenionym materiałem budowlanym i wykończeniowym. Do jego największych zalet zaliczyć należy lekkość, łatwość obróbki, miękkość oraz stosunkową wytrzymałość. W warsztatach artystycznych drewno wykorzystuje się jako podłoże malarskie w formie deski oraz materiał rzeźbiarski.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu surrealizm. W latach 20-tych we Francji pod wpływem eksperymentów dadaistycznych oraz psychoanalizy Freuda narodził się Surrealizm, który skupiał się na odkrywaniu zakamarków podświadomości, nawiązywał do rzeczywistości sennej, poszukując w niej logiki nowych światów wewnątrz umysłu ludzkiego.

Tematyka pracy to człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: brązowy, czarny, czerwony, złoty. Kolor brązowy idealnie współgra z beżem i błękitem, nadając kompozycji charakteru kontemplacyjnego. Czarny, który tworzy niezwykle ciekawe połączenia z ciemnymi wnętrzami, dobrze wygląda również w białych pomieszczeniach jako biegun przeciwny wobec sterylnego, jasnego pokoju. Kolor czerowny należy wprowadzać do przestrzeni wymagających dynamicznego motywu wizualnego. Złoty, kóry dominował w sztuce rusko-bizantyjskiej oraz w sakralnych dziełach od średniowiecza po barok. Może być również stosowany do stworzenia atmosfery oniryzmu, elegancji i wytworności.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako melancholia, która była szczególnie popularna w malarstwie końca XIX wieku, kiedy nasiliły się tendencje dekadenckie oraz katastroficzne.