Zamknięty świat, 2024

Rzeźba o tytule "Zamknięty świat" to praca z 2024 roku o wymiarach 10x53 cm. Jej autorem jest Paweł Rubaszewski.

Praca wykonana została w technikach: brąz, metal, żywica. Jest to stop znany od czasów antycznych, który nadał nazwę całej epoce brązu. Podstawowymi składnikami brązu są miedź i cyna, choć stosuje się również inne metale. Stop ten swoją nazwę zawdzięcza miejscowości Brundisium na terenie Italii, które stało się centrum wytwórstwa brązu. Techniką odlewniczą wykonywano z niego narzędzia dla rolników i rzemieślników, ale stał się również popularny jako materiał artystyczny. Już w okresie archaicznym w Grecji oraz w antycznym Egipcie, Persji czy Azji Mniejszej, za pomocą metody „na wosk tracony” uzyskiwano brązowe rzeźby. Technika „na wosk tracony” polega na otoczeniu woskowej rzeźby gliną lub gipsem, wytraceniu wosku poprzez wysoką temperaturę oraz wlaniu na jej miejsce rozgrzanego brązu, a następnie usunięciu glinianej lub gipsowej formy. Technika ta funkcjonuje w świecie artystycznym do dziś, choć oczywiście uległa udoskonaleniu. Najsłynniejsze rzeźby z brązu wykonywali Cellini, Donatello, August Rodin, zaś w Polsce Bolesław Biegas i Wacław Szymanowski. Jest to materiał, często krystaliczny, w którym występują tak zwane wiązania metaliczne. Jego głównymi wyróżnikami są plastyczność, połysk, brak przezroczystości, sprężystość, przewodnictwo elektryczne i cieplne oraz łatwość obróbki. Metale wykorzystuje się w wielu gałęziach przemysłu, takich jak spożywczy, metalurgiczny, maszynowy, rolniczy, energetyczny, papierowy, elektromechaniczny. Metal może być również materiałem artystycznym, który wykorzystuje się do odlewów rzeźb. W tym materiale tworzyli Bolesław Biegas i Igor Mitoraj, zaś obecnie wielkoformatowe rzeźby z brązu u stali tworzy Tomasz Górnicki. Jest to substancja produkowana przez komórki drzew do zakrywania uszkodzeń powstałych poprzez mechaniczny uraz. Istnieją również żywice produkowane syntetycznie, wykorzystywane w kolejnych etapach do wytwarzania nierozpuszczalnych, odpornych na temperaturę materiałów. Wśród „sztucznych” żywic, w warsztatach artystycznych wykorzystuje się żywicę epoksydową, którą rozlewa się na płótnie umieszczonym na płaskiej powierzchni w celu uzyskania abstrakcyjnej kompozycji. Lepkość tego materiału, jak również jej duża gęstość uniemożliwia posługiwanie się pędzlem. Z żywicy epoksydowej, posługując się formą silikonową, odlewa się również rzeźby. Materiał ten, razem z żywicą alkidową i silikonową, wykorzystywany jest do produkcji farb akrylowych jako rodzaj spoiwa malarskiego.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu abstrakcja. Abstrakcja nie jest tendencją nową: jej korzeni można szukać w społeczeństwach prehistorycznych, tworzących wyabstrahowane ornamenty czy uproszczone, schematyczne kompozycje o przeznaczeniu mistycznym.

Przewodnie tematy pracy to: abstrakcja, człowiek. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Sylwetki ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe.

Autor rzeźby wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory brązowy, zielony, czarny. Kolor brązowy idealnie współgra z beżem i błękitem, nadając kompozycji charakteru kontemplacyjnego. Zielony, który przywołuje na myśl naturę, działa uspokajająco i wprowadza beztroską atmosferę. Z drugiej strony wibrujące odcienie zieleni pomagają zwiększyć naszą kreatywność. Czarne dzieło sztuki z pewnością będzie stanowić instrygujący fragment wystoju wnętrz w naszym domu lub biurze.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako inne.