Kielich, II poł. XX w.

Czerwony wysoki kielich na cienkiej nóżce, ze szkła barwionego w masie

"Kielich, II poł. XX w. " to rzeźba o wymiarach 15x30. 5 cm z 0 roku. Autorem pracy jest Wyrób szklany.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę szkło. Jest to materiał powstały w wyniku topienia w wysokiej temperaturze piasku kwarcowego, węglanu sodu oraz węglanu wapnia. Głównym składnikiem szkła jest natomiast tlenek krzemu. Ze względu na zdywersyfikowany skład chemiczny, możemy wyróżnić szkło potasowe, sodowe, krzemowe oraz borowo-krzemowe. W sztuce, szkło wykorzystywano do wyrobów rzemiosła artystycznego, takich jak naczynia, figurki czy lustra, w witrażownictwie oraz w malarstwie. Jako podobrazie, szkło zyskało ogromną popularność w miniaturowym malarstwie osiemnastowiecznym oraz w malarstwie ludowym, w którym wykorzystywano również farby temperowe.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu ekspresjonizm. Obrazy ekspresjonistyczne cechuje duża emocjonalność i subiektywizm. Kierunek ten inspirował się również psychoanalizą oraz pierwszymi badaniami nad snem.

Tematem tej pracy jest abstrakcja.

Autor rzeźby wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor wielokolorowy. Welobarwne dzieła sztuki warto dopasować do wnętrza tak, by choć jeden kolorystyczny element kompozycji znalazł odzwierciedlenie w elemencie wystroju poza ramami obrazu.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako spokój. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.