Jabłko, 2019

Jabłko

"Jabłko" to o wymiarach 60x70 cm z 2019 roku. Autorem pracy jest Andrzej Kościelniak.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: wydruk atramentowo-pigmentowy, papier barytowany. Jest to wysokojakościowy wydruk, w którym wykorzystuje się tusz pigmentowy oraz certyfikowaty papier charakteryzujący się doskonałą jakością. Inne nazwy tej techniki to giclee, inkografia oraz print. Printy wykorzystuje się do drukowania reprodukcji malarskich, fotografii w dobrej jakości oraz jako samodzielne dzieła, sygnowane przez autora oraz limitowane. Aby mogły przetrwać kilkaset lat, należy przechowywać je w odpowiednich warunkach, bez narażania na światło słoneczne oraz wilgoć. Wydruki atramentowo-pigmentowe cieszą się uznaniem architektów wnętrz, którzy pragną ożywić wnętrze przy pomocy sztuki; dla kolekcjonerów stanowią tańszą alternatywę prac na płótnie.

Praca wykonana jest w oparciu o papier barytowany. Papier barytowany to papier należący do grupy negatywowo-pozytywowej, stanowiący podkład dla fotografii negatywowej. Papier ten może mieć różne właściwości, które finalnie decydują o efektach wizualnych zdjęcia. Możemy więc dzięki niemu otrzymać błyszczący, matowy, czy pół-matowy efekt. Papier barytowany składa się z dwóch warstw: podkładu oraz barytu, nadający materiałowi białą barwę oraz "przyczepność" w stosunku do emulsji fotograficznej. Stosowany najczęściej do odbitek o wysokiej jakości.

Artysta wykonał Zdjęcia w stylu ekspresjonizm. Przerysowane kompozycje, zniekształcenie przedstawianego świata, zaburzenia proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie twardych linii i kolorów nietypowych dla rzeczywistości to charakterystyczne cechy Ekspresjonizmu.

Tematyka pracy to martwa natura. Jest to temat popularny w sztukach plastycznych po dziś dzień, choć jego największa kariera przypadła na czasy holenderskiego baroku, kiedy kompozycje z owoców, warzyw i kwiatów były dowodem na doskonały warsztat artystyczny twórcy.

Wśród gamy kolorystycznej dominuje kolor czarny, który tworzy niezwykle ciekawe połączenia z ciemnymi wnętrzami, dobrze wygląda również w białych pomieszczeniach jako biegun przeciwny wobec sterylnego, jasnego pokoju.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako melancholia, która była szczególnie popularna w malarstwie końca XIX wieku, kiedy nasiliły się tendencje dekadenckie oraz katastroficzne.