Odbitka żelatynowo-srebrowa - Galeria prac online

Jest to technika polegająca na pokryciu papieru fotograficznego warstwą barytową i żelatynową z solami srebra, a następnie kopiowaniu (czyli naświetlaniu papieru poprzez styk z negatywem) lub wywoływaniu (a więc krótkim naświetlaniu stykowym lub poprzez powiększalnik, a następnie chemicznym uzyskaniu pozytywu) odbitki.

Papiery żelatynowo-srebrowe już od lat 80-tych XIX wieku zyskiwały popularność, wypierając tym samym wcześniejsze papiery albuminowe. Wynalazcą tego papieru w 1881 roku był William Abney, ale na szeroką skalę produkowano go dopiero 10 lat później. Ogromną zaletą odbitki na papierze żelatynowo-srebrowym był krótki czas naświetlania, co uczyniło fotografię techniką znacznie łatwiejszą i przystępniejszą zarówno dla fotografa, jak i fotografowanego modela.

Zmierzch techniki przypada na lata 60-te XX wieku, kiedy pojawiła się fotografia barwna.