Tempera jajeczna - Galeria prac online

Jest to technika szeroko rozpowszechniona w starożytności oraz średniowieczu w malarstwie monumentalnym oraz sztalugowym. Polega ona na malowaniu farbami sporządzonymi z pigmentu wymieszanego z żółtkiem jaja rozcieńczonego wodą, z dodatkiem oleju oraz emulgatora. Tempera jajowa jest techniką kryjącą, trudną w uzyskaniu laserunków, która szybko zasycha i daje efekt matowości. Kompozycje uzyskane przy pomocy tempery są najczęściej linearne, bowiem trudno operować plamą barwną w tej technice. W okresie średniowiecza, tempera wykorzystywana była do tworzenia kompozycji ściennym metodą al fresco, a więc powstających na wilgotnej zaprawie ściennej. Aby nie dopuścić do różnic malarskich wynikających z niemożności pokrycia dużej ściany kompozycją w jednakowym czasie, powierzchnię tynku dzielono na tzw. giornaty, czyli fragmenty do opracowania każdego dnia. Giornaty przebiegały najczęściej wzdłuż zarysów poszczególnych elementów kompozycji, dlatego też przyglądając się freskom z bliska, jesteśmy w stanie podzielić je na etapy malarskie podług widocznych linii. Artystami tworzącymi w technice tempery jajecznej byli Giotto di Bondone, Fra Angelico, Leonardo da Vinci, Michał Anioł czy Pietro Perugino. W kolejnych wiekach popularność tempery stopniowo malała, ale nadal stanowi dominująca technikę w malarstwie ikonowym oraz sporadycznie pojawia się w sztuce współczesnej.