Jerzy Mierzejewski

Jerzy Mierzejewski urodził się 13 lipca 1917 roku Krakowie, zmarł 14 czerwca 2012 roku w Warszawie. Pochodził z artystycznej rodziny. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie studiował w latach 1937-39. Dyplom uzyskał dopiero po wojnie w 1956 roku.

Mierzejewski należał do polskiego awangardowego ruchu artystów zwanych Formistami. Był prezesem Sekcji Malarskiej Związku Polskich Artystów Plastyków w Warszawie. Spełniał się nie tylko jako malarz, ale również scenarzysta i pedagog łódzkiej filmówki. Wśród najbardziej charakterystycznych prac artysty znajdują się pejzaże, znane są też portrety i prace inspirowane motywami mitologicznymi. Większość utrzymana jest w charakterystycznej dla artysty, zamglonej tonacji.

W poszukiwaniu inspiracji artysta często podróżował, m.in. do Anglii, Austrii, Francji, Niemiec i Stanów Zjednoczonych. W latach 1975-1988 Mierzejewski pracował i mieszkał w Holandii. Do Polski powrócił dopiero w 1989 roku, a osiem lat później przyznano mu nagrodę im. Jana Cybisa będącą wyróżnieniem za całokształt twórczości.

Swoje prace artysta prezentował na licznych wystawach w kraju i za granicą. Ostatnia duża ekspozycja malarstwa Jerzego Mierzejewskiego, jego brata Andrzeja oraz ich ojca Jacka odbyła się w 2004 roku w Muzeum Narodowym w Warszawie.