Joanna Mieszko

Joanna Mieszko (ur. 1969) jest malarką, rzeźbiarką, performerką i kuratorką sztuki. Zajmuje się również fotografią i rysunkiem. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu, gdzie studiowała w pracowniach rzeźby prof. Józefa Petruka, prof. Macieja Szańkowskiego i prof. Józefa Kopczyńskiego, oraz rysunku u prof. Józefa Drążkiewicza i prof. Bogdana Wegnera. Uczyła się także animacji u prof. Kazimierza Urbańskiego i prof. Jacka Adamczaka oraz uczestniczyła w zajęciach u profesorów Jana Berdyszaka i Leszka Mądzika w Skokach. Jej praca dyplomowa z 1996 roku, zespół rzeźb w piaskowcu pt. „Zmagania”, została umieszczona w parku poznańskiego zoo.

Od 2014 roku aż do śmierci Edwarda Dwurnika w 2018 roku, Mieszko współpracowała z artystą, tworząc w tym czasie obszerną dokumentację fotograficzną o charakterze faktograficznym i artystycznym tej współpracy. W tym czasie intensywnie pracowała również nad cyklem wielkich akryli i setkami mniejszych prac w tuszu. Jej dorobek obejmuje autorski performans „Akt tworzenia”, prezentacje rzeźb, wielkoformatowych rysunków i prac malarskich na wystawach indywidualnych i zbiorowych. Wspólnie z Edwardem Dwurnikiem zorganizowała wystawę czarno-białych prac w Galerii Stalowa w Warszawie. Kuratorowała również wystawy Dwurnika w Szczecinie, w Galerii ZPAP „Kierat” (2014), oraz w Książnicy Pomorskiej (2014 i 2018).

Joanna Mieszko jest członkinią Stowarzyszenia Autorów ZAiKS oraz Związku Polskich Artystów Plastyków.

Szczecińska publiczność może pamiętać Joannę Mieszko z performansu „Akt tworzenia”, który odbył się w czerwcu 2012 roku w Galerii ZPAP „Kierat”. Wtedy artystka tworzyła imponujące rysunki węglem na dużych tablicach w zawrotnym tempie. Tym razem przedstawia serię wielkich płócien malowanych akrylami i olejem, które ukazują jej artystyczną drogę. Zaczyna się ona od przedstawień ludzkiego ciała - nagiego i odsłoniętego w sensie metafizycznym, poprzez wzajemne relacje między postaciami. Kolejne prace inspirowane są techniką malarską Nikifora, dominują w nich odcienie szarości, czerni i bieli. Przechodzą one płynnie do wedut miejskich, gdzie formy i kolory malarskie nabierają organicznych relacji, oddając ich celowość i dysfunkcjonalność w sposób symboliczny.

Prace te ukazują miasta takie jak Nowy Jork, Paryż, Lizbona czy Szczecin, symbolizując nieograniczoną ekspansję ego, które czerpie moc z miejskiego środowiska. Mimo to, pozostają one na uboczu współczesnych trendów artystycznych, czerpiąc ducha i lekcje mistrzów takich jak Nikifor i Dwurnik. W szczególności Edward Dwurnik, któremu Joanna zadedykowała swoją wystawę, przypadającą na miesiąc jego urodzin – 19 kwietnia skończyłby 77 lat.

W swoich pracach Mieszko zatrzymuje narracje miejskich krajobrazów i quasi-organicznych struktur, wprowadzając do nich współzależne postacie i ożywiając czas. Opowieści te, rozsnuwające się z praźródła, jakim jest człowiek, są pełne energii, emocji i dyscypliny, otwierając nowe drzwi w jej artystycznym projekcie.

Wystawy indywidualne i zbiorowe:

1991-96 – studenckie wystawy zbiorowe (rysunek, rzeźba, animacja)

1993 – wystawa grafiki ,,Czatownia'', Chojna

2004 – instalacja rzeźbiarska ,,Przemijanie'', Centrum Kultury w Chojnie; instalacja rzeźbiarska ,,Gieronimo'', Centrum Kultury w Chojnie

2007 – wystawa grafiki i rysunku ,,Wszyscy cierpią'', Galeria Współczesności i Historii Ziemi Chojeńskiej w Chojnie; wystawa rzeźby wielkoformatowej, Galeria E w Zachodniopomorskim Centrum Doradztwa i Doskonalenia Zawodowego Nauczycieli w Szczecinie

2010 – wystawa zbiorowa ,,Współczesne medalierstwo na Pomorzu Zachodnim'', Muzeum Narodowe w Szczecinie

2011 – wystawa zbiorowa ,,Obecność'', Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie; wystawa zbiorowa Okręgu Szczecińskiego ZPAP w ramach obchodów 100-lecia ZPAP; happening połączony z wystawą rysunku ,,Akt tworzenia'', Centrum Kultury w Chojnie

2012 – wystawa zbiorowa ,,Nowe otwarcie'', Galeria Zarządu Głównego ZPAP w Warszawie; wystawa indywidualna rysunku ,,Akt tworzenia II'' połączona z happeningiem, Galeria ,,Kierat'' w Szczecinie; wystawa indywidualna rysunku wielkoformatowego ,,Koniec ludzkości'', Kościół Mariacki w Chojnie; realizacja rzeźby wielkoformatowej ,,Stos pogrzebowy'' – rekonstrukcja stosu pogrzebowego wojownika I w. n.e. Czelin

2013 – wystawa zbiorowa ,,1991 do i od'', Galeria Winda, BWA w Kielcach

2014 – wystawa indywidualna rysunku ,,Krajobrazy ciała'' galeria Caffe 22, hotel Radisson Blu w Szczecinie

2014 – ,,Dwurnik w Kieracie''- Galeria ZPAP ''Kierat''

2014 – ,,Sportowcy''- Książnica Pomorska, Sala pod Piramidą

2015 – wystawa indywidualna rysunku ,,Akt tworzenia III'' połączona z happeningiem, Galeria Sztuki Zamek w Szczecinku

2016 – wystawa zbiorowa ,,Zoom na Szczecin'', Filharmonia im. Mieczysława
Karłowicza w Szczecinie

2017 – wystawa malarstwa wielkoformatowego i grafiki ,,O Szczecinie'', Książnica Pomorska, Szczecin

2018 – wystawa malarstwa wspólnie z EDWARDEM DWURNIKIEM w galerii „STALOWA" pn. ,,Czarno-biali", Warszawa

2024 – "Igrzyska" wystawa malarstwa Joanny Mieszko, Art in House, Centrum Olimpijskie, Warszawa

Kuratorka wystaw Edwarda Dwurnika w Szczecinie:

2018 – ,,Księgozbiór Dwurnika'' – nobliści i romantycy, Książnica Pomorska, Sala pod Piramidą

2020 – ,,Organizmy'', malarstwo wielkoformatowe. Galeria ZPAP ,,Kierat'', Szczecin

2020 – ,,Dwurnik. Radość i ból''. Ekspozycja zdjęć wielkoformatowych połączona z promocją albumu ,,Edward Dwurnik w moim obiektywie'' aut. Joanny Mieszko

2021 – „8 KOBIET”. Malarstwo wielkoformatowe. Konduktorownia, Częstochowa.