Krzysztof Dzienkiewicz

Mgr sztuki, urodzony 11.08.1951 w Warszawie, zmarł 17.08.2012 na skutek nieszczęśliwego wypadku.
Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem dziekańskim uzyskał w 1976 roku w pracowni prof. Tadeusza Dominika. Specjalizacja z ceramiki.

Artysta czuł się w równym stopniu malarzem, rzeźbiarzem, ceramikiem i projektantem. Jego malarstwo to abstrakcja organiczna w technikach olejnych. Obraz był dla niego próbą zapisu nastroju, gestu i emocji związanych z malowaniem. W ceramice łączył zamiłowanie rzeźbiarskie z malarskim. We wzornictwie zajmował się projektowaniem przekształcalnych systemów kombinatorycznych.
Przez wiele lat prowadził badania kształtów, dotyczące zarówno psychologii odbioru form przestrzennych, jak i sposobów ich deformacji. Stworzył dziesiątki systemów jednoelementowych, w których z identycznych klocków układanych w różny sposób uzyskiwał bardzo ciekawe struktury o zróżnicowanym wyrazie plastycznym. Efektem tych poszukiwań są zbiory form przestrzennych, których budulcem jest zazwyczaj beton, materiał ceramiczny lub drewno. Prace te mogą funkcjonować jako autonomiczne rzeźby lub też przedmioty użytkowe – np. klocki lub elementy małej architektury, murki czy płoty.

Udział w wystawach, plenerach, wydarzeniach
Swoje prace prezentował w latach 1977–2011 na licznych wystawach, m.in.:
2001 – wystawa indywidualna w Galerii Domu Artysty Plastyka w Warszawie
2005 – „Znaczenia abstrakcji” – wystawa Krzysztofa Dzienkiewicza i Zbigniewa Gręziaka w Galerii Art Office w Warszawie
2008 – „Nowe oblicza ceramiki” – wystawa zbiorowa zorganizowana przez Związek Ceramików Polskich i Młodzieżowy Dom Kultury w Otwocku
2009 – wystawa artystów Centrum Promocji Kultury Praga Południe
2009 – wystawa nieformalnej grupy polskich twórców Via Varsovia w Domu Kultury Polskiej w Wilnie [Vilniaus lenku kulturos namai], udział gościnny
2011 – wystawa nieformalnej grupy polskich twórców Via Varsovia w Galerii Domu Artysty Plastyka w Warszawie, udział gościnny.
Wielokrotnie brał udział w plenerach ceramicznych organizowanych przez ZPAP w Suchedniowie. Należał do grona wybitnych artystów od lat skupionych wokół Galerii Delfiny na warszawskim Powiślu.

Dorobek – najważniejsze osiągnięcia, nagrody
W 1977 roku zajął I miejsce w Ogólnopolskim Konkursie na projekt obiektów małej architektury z betonu, zorganizowanym przez Ministerstwo Kultury i Sztuki, CEBET i ZPAP.

W latach 1976–1978 projektował rzeźby, place zabaw i małą architekturę w Pracowni Zagospodarowania Przestrzennego Osiedli (Spółdzielnia Mieszkaniowa “Osiedle Młodych” w Warszawie). W latach 1979–1980 kierował zespołem plastyków w pracowni Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego „Ursynów”.

Ilustrował zbiory poezji m.in. Kazimiery Iłłakowiczównej i Jana Kasprowicza (Wydawnictwo „Interart”, Warszawa 1996).

Był współautorem artykułu naukowego pt. „Zielony potok – organiczne kształty kontra betonowe ściany” [w:] „Przyroda i Miasto”, tom IX, red. Jan Rylke, SGGW, Warszawa, 2007.

W 2009 roku był w składzie Jury ogólnopolskiego konkursu „Re-witalne dzieło”, mającego na celu stworzenie dzieła sztuki w zrewitalizowanej przestrzeni Bełchatowa (konkurs zorganizował Prezydent Miasta Bełchatowa).

Pasjonowało go odkrywanie w ludziach ich talentów – przez wiele lat zajmował się pracą pedagogiczną, ucząc setki ludzi w różnym wieku rysunku, malarstwa, ceramiki, rzeźby, wzornictwa, kompozycji płaszczyzny i psychologii widzenia.
Był cenionym nauczycielem zajęć plastycznych m.in. w prywatnym Liceum Sztuk Plastycznych przy ul. Chodakowskiej, w Domu Kultury Śródmieście oraz Centrum Promocji Kultury Praga Południe. Prowadził liczne warsztaty ceramiczne, m.in. w ramach cyklu „Ścieżki tradycji” w Państwowym Muzeum Etnograficznym. Zorganizował dla swoich uczniów wiele plenerów malarskich i ceramicznych.