Wacław Kondek

Wacław Kondek (18 lipca 1917, Dąbrowa Górnicza – 1976). Grafik, rzeźbiarz, malarz, scenograf i filmowiec związany z Łodzią. W latach 1935-39 studiował w Instytucie Sztuk Plastycznych w Krakowie, w latach 1947-49 w łódzkiej PWSSP, dyplom w 1952. Twórczość w zakresie drzeworyty, akwaforty, linorytu, litografii. Rysował piórkiem i kredką. Malował obrazy w temperze, oleju. Pisywał felietony do tygodnika „Odgłosy” w rubryce „Listy do redaktora Odgłosów”, trudnił się też rysunkiem prasowym. Autor „Ballady” opublikowanej przy okazji indywidualnej wystawy Ballady i scherza w TPSP w Łodzi (1969). Był też scenografem filmowym i teatralnym, wykonał m.in. kilkadziesiąt scenografii do teatrów lalkowych. W latach 1952-53 pracował w wytwórni filmowej w Bielsku-Białej. Częstym motywem malarstwa artysty była Łódź - w licznych pracach przedstawiał jej pałace, kościoły i fabryki (m.in. w cyklu 42 litografii zatytułowanych „Portrety”). Laureat Nagrody Miasta Łodzi (1969), „Łodzianin Roku” (1970). Zadebiutował na II Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki w Warszawie (1952). Uczestnik około siedemdziesięciu wystaw zbiorowych w kraju i za granicą. Autor 28 wystaw indywidualnych w kraju i 9 za granicą. W 1996 w Muzeum Historii Miasta Łodzi miała miejsce wielka monograficzna wystawa prac artysty Madonny, demony i człowieczy świat. Mąż malarki, Marii (wspólne wystawy malarstwa w łódzkim Ośrodku Propagandy Sztuki, 1958, 1964).