CZŁOWIEK, 1976

Linoryt na japońskim papierze ręcznie czerpanym,obrazujący presje na człowieka w środowisku go otaczającym.

Grafika o tytule "CZŁOWIEK" to praca z 1976 roku o wymiarach 30x30 cm. Jej autorem jest Jan Siedlecki.

Praca wykonana została w technice linoryt. Jest to jedna z wypukłych technik graficznych, pod względem uzyskanego efektu przypominająca drzeworyt. Polega ona na wielokierunkowym żłobieniu nożem lub dłutem w linoleum – materiale wyprodukowanym z włókien i oleju z lnu, kalafonii, pigmentu, mączki drzewnej oraz tkaniny jutowej. Linoleum zostało wprowadzone na rynek w latach 60-tych XIX wieku, zaś wynalazcą tego materiału jest Frederick Walton. Tak wycięty rysunek pokrywa się farbą oraz odbija na papierze w ręcznej prasie lub przy pomocy kostki introligatorskiej. Wśród twórców linorytów można wymienić Romana Opałkę i Henryka Płóciennika.

Praca wykonana jest w oparciu o papier. Jest to medium wykorzystywane jako podobrazie, stanowiące alternatywę dla płótna i deski. Papier, w zależności od rodzaju, pozwala na uzyskanie różnorodnych efektów. Ten o gramaturze 200 g/m2, o zwartej strukturze, i dużej chłonności, przeznaczony jest do farb akwarelowych, gwaszu, temper i tuszu. Innym typem papieru jest papier bezkwasowy, odporny na działanie czasu oraz promieni słonecznych. Z kolei ziarnisty papier o gramaturze 90 g/m2 może być wykorzystywany do rysunku kredkami, pastelami, sepią, węglem, sangwiną, ołówkiem. Papier jako podobrazie wykorzystywano od antyku; w średniowieczu powstawały na nim cenne miniatury oraz pierwsze projekty architektoniczne. W czasach renesansu stanowił podstawę szkiców koncepcyjnych, zaś od momentu wynalezienia druku stał się niezbędnym elementem do tworzenia grafiki. Współcześnie popularność zyskują aukcje dzieł sztuki na papierze; najdroższą papierową pracą sprzedaną na polskiej aukcji jest „Macierzyństwo” Stanisława Wyspiańskiego.

Artysta wykonał grafikę w stylu hiperrealizm. Z jednej strony hiperrealiści podziwiani są za perfekcyjny warsztat techniczny.

Tematyka pracy to człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor czarny. Czerń może tworzyć zaskakujące połączenie z czarnym, minimalistycznym wnętrzem bądź działać na zasadzie konstrastu, kiedy wprowadzimy ją do jasnej przestrzeni.

Nastroj pracy charakteryzuje niepokój. Niepokój jest osiągana przez dzieła sztuki oddziałujące na świadomość poprzez lęki pierwotne, np. Kompozycje ukazujące trudną do zidentyfikowania postać, stworzenia bez twarzy, ciemne kolory.