Na oku, 2019

Na oku

"Na oku" to grafika o wymiarach 42x59 cm z 2019 roku. Autorem pracy jest Jolanta Ziółkowska.

Dzieło zostało wykonane w technice akwaforta. Jest to technika graficzna wykorzystująca działanie kwasu azotowego na płytę metalową, którą wytrawia się w celu uzyskania odpowiedniego efektu. W dosłownym tłumaczeniu akwaforta oznacza „mocną wodę”, którą jest wspomniany kwas. Jest to technika zaliczana do grafik wklęsłych: pierwszym etapem artystycznym jest wygładzenie i odtłuszczenie płyty miedzianej lub cynkowej, a następnie pokryciu jej specjalnym werniksem z wosku, żywicy i asfaltu. Kolejny etap to wykonanie rysunku igłą rytowniczą, oraz zanurzenie płyty w kwasie. W ten sposób fragmenty, z których został usunięty werniks, zostają wytrawione. Dalszy etap produkcji polega na pokryciu płyty tuszem i odbiciu jej na mokrym papierze przy pomocy prasy. Pierwsze akwaforty pochodzą z XVI wieku, a technika do dziś cieszy się popularnością wśród artystów.

Praca wykonana jest w oparciu o papier. Papier to jeden z najpopularniejszych mediów wykorzystywanych w warsztacie artystycznym, pozwalający na uzyskanie zróżnicowanych efektów, w zależności od faktury i materiału. Papier o gramaturze 200 g/m2, przeznaczony do malowania na nim farbami akwarelowymi, temperami, gwaszem czy tuszem, powinien mieć zwartą strukturę, odporną na wykonywanie korekt. Istotna też jest jego chłonność, bowiem nie powinien on falować i marszczyć się pod wpływem mokrych farb. Artyści często wybierają papier bezkwasowy, który można przechowywać przez długie lata oraz który cechuje się odpornością na działanie promieni słonecznych. Innym rodzajem papieru jest papier o gramaturze 90 g/m2, przeznaczony do wykonywania szkiców kredkami, pastelami, ołówkiem, węglem, sangwiną czy sepią. Wyróżnia się ziarnistą fakturą, gwarantującą odpowiednią przyczepność pigmentów. Techniki artystyczne wykorzystujące papier jako medium są znane od antyku. W czasach średniowiecza, na szlachetnym, grubym papierze powstawały miniatury zawarte w księgach; tworzono na szkice przygotowawcze oraz pierwsze rysunki architektoniczne. Z czasów renesansu zachowały szkicowniki Leonarda da Vinci czy Michała Anioła, papier stanowił podstawowe narzędzie pomocnicze przy tworzeniu fresków. Ogromną popularność zyskał od XVI wieku, kiedy w powszechnym obiegu znalazły się grafiki. Obecnie prace na papierze są cenione przez kolekcjonerów, zaś w domach aukcyjnych rysunki i ryciny na papierze grupowane są w osobnych katalogach.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu figuratywne. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości.

Tematyka pracy to fantastyka. Fanstatyka pojawia się w sztuce całego świata, będąc odpowiedzią na ludzką potrzebę tworzenia wyimaginowanych światów i sytuacji, działających zgodnie z prawem logiki stworzonych w wyobraźni ich twórców.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor wielokolorowy. Wielobarwna kompozycja pozwoli nam wprowadzić do spokojnego wnętrza dynamiczny, szalony element.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako żywiołowość. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.