Arlekin, 1957

Grafika o tytule "Arlekin" to praca z 1957 roku o wymiarach 32x48 cm. Jej autorem jest Mirosław Śledź.

Praca wykonana została w technice drzeworyt. Jest to jedna z najstarszych technik druku, która pojawiła się w Chinach już w VIII wieku naszej ery. W Europie początki drzeworytu sięgają z kolei wieku XIV, lecz najstarsza zachowana odbitka pochodzi z 1424 roku. Drzeworyt zaliczany jest do technik wypukłych: polega na wyżłobieniu kompozycji na desce specjalnymi narzędziami rytowniczymi, a następnie pokryciu jej tuszem i odbiciu na papierze pod naciskiem prasy ręcznej. Techniką drzeworytniczą posługiwali się artyści renesansowi, tacy jak Albrecht Durer, Martin Schongauer i Lucas Cranach Starszy. W wieku XVIII pojawia się nowy typ drzeworytu, pozwalający na wykonywanie rysunku w różnych kierunkach, co było powodem odrodzenia się jego popularności. Tradycyjny drzeworyt powrócił w twórczości ekspresjonistów dwudziestolecia międzywojennego.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże papier. Jest to medium wykorzystywane jako podobrazie, stanowiące alternatywę dla płótna i deski. Papier, w zależności od rodzaju, pozwala na uzyskanie różnorodnych efektów. Ten o gramaturze 200 g/m2, o zwartej strukturze, i dużej chłonności, przeznaczony jest do farb akwarelowych, gwaszu, temper i tuszu. Innym typem papieru jest papier bezkwasowy, odporny na działanie czasu oraz promieni słonecznych. Z kolei ziarnisty papier o gramaturze 90 g/m2 może być wykorzystywany do rysunku kredkami, pastelami, sepią, węglem, sangwiną, ołówkiem. Papier jako podobrazie wykorzystywano od antyku; w średniowieczu powstawały na nim cenne miniatury oraz pierwsze projekty architektoniczne. W czasach renesansu stanowił podstawę szkiców koncepcyjnych, zaś od momentu wynalezienia druku stał się niezbędnym elementem do tworzenia grafiki. Współcześnie popularność zyskują aukcje dzieł sztuki na papierze; najdroższą papierową pracą sprzedaną na polskiej aukcji jest „Macierzyństwo” Stanisława Wyspiańskiego.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu surrealizm. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego nurtu są Salvador Dali, Max Ernst, René Magritte, Joan Miró, Tristan Tzara oraz Meret Oppenheim.

Przewodni temat pracy to abstrakcja.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory beż, szary, czarny. Beż to dobre rozwiązanie dla rustykalnych, drewnianych wnętrz. Dzieła w odcieniach szarości stanowią znakomity wybór dla tych, którym zależy na równomiernym rozłożeniu akcentów wizualnych w przestrzeni mieszkalnej czy biurowej. Na czarnej barwie swoje kompozycje artystyczne opierali zarówno dawni mistrzowie holenderscy czy twórcy nokturnów, jak i artyści konceptualni oraz przedstawiciele minimalizmu.

Klimat grafiki opisać mozna jako inne.