shopping_cart EN
Sebastian Skowronski biogram

Figura V, 2011

Drzeworyt, Papier
42 cm x 60 cm

Grafika, Figuratywne, Ekspresjonizm, Realizm, Surrealizm, Inne, Pejzaż, Akt, Portret, Człowiek, Geometria, Inne

$620
Zamów tę pracę przez telefon +48 510 211 410
42 Wyświetlenia

  • local_shippingDarmowa dostawa na terenie Polski
  • keyboard_return 14 dni na zwrot pracy
  • verified Certyfikat autentyczności
  • business_center Odbiór w centrum Warszawy
  • account_balance_wallet Wygodne formy płatności

"Figura V" - grafika jest dziełem z 2011 roku I charakteryzuje się wymiarem 60x42 cm. Autorem jest Sebastian Skowronski.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę drzeworyt. Jest to technika druku wypukłego, która pojawiła się w Europie około XIV wieku, zaś w Chinach była znana i stosowana już w VIII w. Polega ona na wyżłobieniu w na drewnianej desce (matrycy) kompozycji rysunkowej przy pomocy odpowiednich narzędzi drzeworytniczych ( w tym rylca), pokryciu jej tuszem, a następnie odbiciu na papierze przy nacisku prasy drukarskiej. W ciągu wieków, pojawiło się wiele odmian drzeworytu: langowy, sztorcowy, groszkowy, chairoscuro, tonowy, faksymilowy. Największą popularność technika ta przeżywała w czasach renesansu za sprawą pojedynczych artystów (jak Martin Schongauer), jak również reformacji, która wykorzystywała drzeworyty w celach propagandowych. Ponownie metoda ta zyskała popularność pod koniec wieku XVIII, kiedy wynaleziono jej sztorcową odmianę, oraz w latach 20. I 30. XX wieku, kiedy tradycyjny drzeworyt langowy został doceniony przez artystów-ekspresjonistów.

Podłożem tej pracy jest papier. Papier to jeden z najpopularniejszych mediów wykorzystywanych w warsztacie artystycznym, pozwalający na uzyskanie zróżnicowanych efektów, w zależności od faktury i materiału. Papier o gramaturze 200 g/m2, przeznaczony do malowania na nim farbami akwarelowymi, temperami, gwaszem czy tuszem, powinien mieć zwartą strukturę, odporną na wykonywanie korekt. Istotna też jest jego chłonność, bowiem nie powinien on falować i marszczyć się pod wpływem mokrych farb. Artyści często wybierają papier bezkwasowy, który można przechowywać przez długie lata oraz który cechuje się odpornością na działanie promieni słonecznych. Innym rodzajem papieru jest papier o gramaturze 90 g/m2, przeznaczony do wykonywania szkiców kredkami, pastelami, ołówkiem, węglem, sangwiną czy sepią. Wyróżnia się ziarnistą fakturą, gwarantującą odpowiednią przyczepność pigmentów. Techniki artystyczne wykorzystujące papier jako medium są znane od antyku. W czasach średniowiecza, na szlachetnym, grubym papierze powstawały miniatury zawarte w księgach; tworzono na szkice przygotowawcze oraz pierwsze rysunki architektoniczne. Z czasów renesansu zachowały szkicowniki Leonarda da Vinci czy Michała Anioła, papier stanowił podstawowe narzędzie pomocnicze przy tworzeniu fresków. Ogromną popularność zyskał od XVI wieku, kiedy w powszechnym obiegu znalazły się grafiki. Obecnie prace na papierze są cenione przez kolekcjonerów, zaś w domach aukcyjnych rysunki i ryciny na papierze grupowane są w osobnych katalogach.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: ekspresjonizm, figuratywne, inne, realizm, surrealizm. Najsłynniejszymi polskimi ekspresjonistami byli artyści należący do grupy BUNT, działającej przed II wojną światową. Przykładami prac figuratywnymi są prace Petera Paula Rubensa, Diego Velazqueza, Jana Vermeera czy Jana Matejki. Powrotem do realizmu okazał się hiperrealizm, będący mistrzowskim, niezwykle szczegółowym odzwierciedleniem rzeczywistości. W latach 20-tych we Francji pod wpływem eksperymentów dadaistycznych oraz psychoanalizy Freuda narodził się Surrealizm, który skupiał się na odkrywaniu zakamarków podświadomości, nawiązywał do rzeczywistości sennej, poszukując w niej logiki nowych światów wewnątrz umysłu ludzkiego.

Tematem tej pracy są akt, człowiek, geometria, pejzaż, portret, inne. Akt, który przedstawia nagość, zazwyczaj bez zwracania uwagi na estetykę formy i prezentacji. Jest jednym z najpopularniejszych motywów w rzeźbie, malarstwie i fotografii. Akt zazwyczaj prezentuje postaci ludzkie, kadrowane lub w całości. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Sylwetki ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe. Geometria, która nadaje dziełom sztuki schematyczną estetykę opartą na relacjach między kształtami i kolorami. Najpopularniejszym autorem geometrycznych kompozycji był holenderski malarz Piet Mondrian związany z grupą De Stijl. Jego intelektualne prace szybko przeniknęły do wzornictwa dekoracyjnego jako czysto dekoracyjne wzory. Choć zajmował on niską pozycję w hierarchii akademickich tematów od XVII do XIX wieku, wyemancypował się poza oficjalnym nurtem sztuki arystokratycznej i mieszczańskiej, będąc jednym z ulubionych motywów artystów "Salonu odrzuconych"Jest to jeden z najtrudniejszych tematów plastycznych, wymagających nie tylko umiejętności artystycznych, ale w przypadku jego niefiguratywnego wydania - wiedzy psychologicznej i dużej wrażliwości w stosunku do modela.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory biały, szary, czarny. Biały, który w zależności od techniki, nadaje kompozycji świetlistości oraz wzmacnia kontrasty światło-cieniowe. Dzieła w odcieniach szarości stanowią znakomity wybór dla tych, którym zależy na równomiernym rozłożeniu akcentów wizualnych w przestrzeni mieszkalnej czy biurowej. W pracach impresjonistów nigdy nie spotakmy kolory czarnego. Stał się on natomiast dobitnym akcentem w sztuce współczesnej, stawiającej na minimalizm.

Nastroj pracy charakteryzują depresja, melancholia, niepokój, spokój, inne. Uczucie depresji w przeszłości łączyło się z dziełami ekspresjonistów niemieckich oraz sztuce powstającej po konfliktach zbrojnych, kiedy artyści podejmowali wątki osamotnienia, odrzucenia i kryzysu egzystencjalnego. Dzieła sztuki o zgaszonych barwach, przedstawiające jesienne krajobrazy bądź postacie ludzkie pogrążone w zadumie wywołują melancholię. Niepokój, który osiągany był przez artystów poprzez przywoływanie tematów śmierci, niebezpieczeństwa, strachu, ucieczki, sennych koszmarów. Szczególnie niepokojące są prace Francisca Goi, Arnolda Böcklina czy Williama Blake’a. Spokój można osiągnąć dzięki dziełom sztuki o kompozycji statycznej i kolorom, które nie rozpraszają naszego wzroku.

Prace artysty - Sebastian Skowronski
Linoryt, Papier, 67 cm x 99 cm
Cena sprzedaży $610
Linoryt, Papier, 97 cm x 69 cm
Cena sprzedaży $610
Tusz, Technika własna, Inne, Papier, 100 cm x 70 cm
Cena sprzedaży $670
Tusz, Technika własna, Inne, Akryl, Papier, 100 cm x 70 cm
Cena sprzedaży $710
expand_less mail_outline call
×
Informujemy, iż w celu optymalizacji treści dostępnych w naszym serwisie, dostosowania ich do Państwa indywidualnych potrzeb korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies użytkownik może kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszego serwisu internetowego, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje stosowanie plików cookies.
Schowaj
Zmień ustawienia