Jeźdźcy Apokalipsy 5, 2011

"Jeźdźcy Apokalipsy 5" - grafika jest dziełem z 2011 roku I charakteryzuje się wymiarem 100x70 cm. Autorem jest Wojciech Pelc.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: akwaforta, akwatinta, technika własna. Jest to technika graficzna wykorzystująca działanie kwasu azotowego na płytę metalową, którą wytrawia się w celu uzyskania odpowiedniego efektu. W dosłownym tłumaczeniu akwaforta oznacza „mocną wodę”, którą jest wspomniany kwas. Jest to technika zaliczana do grafik wklęsłych: pierwszym etapem artystycznym jest wygładzenie i odtłuszczenie płyty miedzianej lub cynkowej, a następnie pokryciu jej specjalnym werniksem z wosku, żywicy i asfaltu. Kolejny etap to wykonanie rysunku igłą rytowniczą, oraz zanurzenie płyty w kwasie. W ten sposób fragmenty, z których został usunięty werniks, zostają wytrawione. Dalszy etap produkcji polega na pokryciu płyty tuszem i odbiciu jej na mokrym papierze przy pomocy prasy. Pierwsze akwaforty pochodzą z XVI wieku, a technika do dziś cieszy się popularnością wśród artystów. Jest to technika pochodząca z XVII wieku, jedna z rodzajów grafiki wklęsłej. Często występuje obok akwaforty. Rozpowszechniła się w wieku XVIII dzięki francuskiemu artyście i wynalazcy Janowi Batyście Le Prince’owi. W dawnych wiekach, technika ta była sposobem na powielanie znanych kompozycji malarskich, później funkcjonowała jako autonomiczne dzieło sztuki. Akwatinta jest techniką wymagającą wiedzy oraz praktyki: polega ona na wystawianiu poszczególnych fragmentów metalowej płyty na działanie kwasu azotowego. Odpowiedni efekt powstaje poprzez różną głębokość trawionych kwasem obszarów. Akwatinta daje efekty malarskie, dlatego też często występuje z akwafortą, która bliższa jest rysunkowi. Najsłynniejszym przykładem akwatinty są „Okropności wojny” Francisco Goi, połączone również z techniką suchej igły, akwafortą i miedziorytem. W sztuce współczesnej technika własna spotykana jest niezwykle często ze względu na mnogość artystycznych kierunków oraz dominującą w twórczości artystów, już od lat 70-tych, sztukę instalacji.

Praca wykonana jest w oparciu o papier. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: abstrakcja, ekspresjonizm, figuratywne. Abstrakcja nie jest tendencją nową: jej korzeni można szukać w społeczeństwach prehistorycznych, tworzących wyabstrahowane ornamenty czy uproszczone, schematyczne kompozycje o przeznaczeniu mistycznym. Przerysowane kompozycje, zniekształcenie przedstawianego świata, zaburzenia proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie twardych linii i kolorów nietypowych dla rzeczywistości to charakterystyczne cechy Ekspresjonizmu. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości.

Przewodnie tematy pracy to: abstrakcja, akt, człowiek, fantastyka, zwierzę. Akt, który przedstawia nagość, zazwyczaj bez zwracania uwagi na estetykę formy i prezentacji. Jest jednym z najpopularniejszych motywów w rzeźbie, malarstwie i fotografii. Akt zazwyczaj prezentuje postaci ludzkie, kadrowane lub w całości. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu. Fantastyka jest bardzo szerokim pojęciem, pod którym sklasyfikowac możemy prace charakteryzujące się wykorzystaniem motywów I wizji futurystycznych, średniowiecznych, kosmicznych, elementów legend I podań. Jest to jeden z najchętniej podejmowanych wątków w sztukach plastycznych, ukazujących przedstawicieli królestwa zwierząt w różnych konwencjach i stylach.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor czarny. Na czarnej barwie swoje kompozycje artystyczne opierali zarówno dawni mistrzowie holenderscy czy twórcy nokturnów, jak i artyści konceptualni oraz przedstawiciele minimalizmu.

Klimat grafiki opisać mozna jako inne.