Bez tytułu 3, 1995

Grafika o tytule "Bez tytułu 3" to praca z 1995 roku o wymiarach 80x60 cm. Jej autorem jest Zdzisław Beksiński.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: papier, grafika cyfrowa. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie. Jest to technika polegająca na wykorzystywaniu cyfrowych programów graficznych do tworzenia dzieł sztuki. Jako autonomiczny nurt w sztuce, pojawiła się w ostatniej ćwierci XX wieku. Wymaga ona znajomości odpowiednich technik cyfrowych i umiejętności. Wartość dzieła gwarantuje limitowanie liczby wydruków, odręczny podpis autora na każdej z nich, wysoka jakość papieru oraz pigmentów. Prace należy przechowywać z dala od wilgoci oraz światła słonecznego. Artystami, którzy tworzyli dzieła za pomocą grafiki cyfrowej to Zdzisław Beksiński, Natalia Romaniuk czy trio Obvious Art.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu surrealizm. Surrealiści aktywnie uczestniczyli w życiu artystycznym i kulturalnym powojennej Francji, często stosując prowokacje intelektualne w stosunku do osobistości ze świata polityki.

Przewodnie tematy pracy to: człowiek, fantastyka. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja. Fanstatyka pojawia się w sztuce całego świata, będąc odpowiedzią na ludzką potrzebę tworzenia wyimaginowanych światów i sytuacji, działających zgodnie z prawem logiki stworzonych w wyobraźni ich twórców.