Ptaki, 2011

Obraz zatytułowany "Ptaki" to pełna dynamiki kompozycja, w której granice między fauną a florą stają się niemal nie do odróżnienia. Pociągnięcia pędzla oddają moment, w którym ptaki unoszą się nad trawami, a cała scena wydaje się falować w rytmie wiatru. Faktura obrazu jest bogata, co potęguje wrażenie ruchu – ptaki i trawy splatają się w dynamicznym tańcu, tworząc jedną, żywą materię.

Dominujące ciemne zielenie, brązy oraz akcenty głębokiej czerwieni tworzą intensywną, niemal mroczną atmosferę. Niebo jest prawie niewidoczne, jakby cała scena była zamknięta w gęstej, ziemskiej przestrzeni, gdzie wszystko pulsuje energią życia. Ptaki, które w normalnych okolicznościach byłyby łatwo rozpoznawalne, tutaj stają się częścią otaczającej je roślinności 

Obraz ten, choć pełen ruchu, ma w sobie także pewną tajemnicę. Tańczy przed naszymi oczami, ale nie pozwala się jednoznacznie odczytać – gdzie kończy się ptak, a zaczyna trawa? To pytanie, które zostaje z widzem na dłużej, sprawiając, że "Ptaki" są czymś więcej niż tylko sceną z natury. To wizualna opowieść o jedności życia i natury, o tym, jak wszystko może się łączyć, tworząc harmonijną, choć trudną do rozdzielenia całość.

"Ptaki" - obraz jest dziełem z 2011 roku I charakteryzuje się wymiarem 73x92 cm. Autorem jest Aldona Zając.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę olej. Farba olejna to rodzaj farby powstała w wyniku zmieszania pigmentu z olejem roślinnym, często lnianym. Jest to wolnoschnąca technika wymagająca wiedzy, doświadczenia i praktyki. Farby olejne po raz pierwszy pojawiły się w starożytności na Dalekim Wschodzie, ale w Europie rozpowszechniły się w XV wieku, najwcześniej najprawdopodobniej we Flandrii. Szybko zyskały popularność ze względu na różnorodne efekty, które mogły być dzięki nim uzyskane – przede wszystkim świetlistość oraz wyrazistość kolorów. Farba olejna może być kładziona impastami, a więc grubymi warstwami, oraz laserunkowo. Laserunki to półprzezroczyste warstwy farby powstałe w wyniku rozcieńczenia ich dużą ilością odpowiedniego rozpuszczalnika, dzięki którym artysta może zmienić lub wydobyć odpowiedni ton niższych warstw obrazu. Ten klasyczny sposób nakładania cienkich warstw farby olejnej, spotykamy u flamandzkich oraz holenderskich artystów, takich jak Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Jan Vermeer czy Cornelis Gijsbrechts. Inną techniką jest alla prima, a więc nakładanie grubej warstwy farby swobodnym gestem malarskim, czasem bez szkicu przygotowawczego na płótnie, a czasem bazując jedynie na schematycznej kompozycji zaznaczonej pędzlem na podobraziu. Techniką alla prima posługiwał się Peter Paul Rubens oraz Anton van Dyck. Popularność farb olejnych spadła po połowie XX wieku, kiedy wielu artystów zwróciło się ku farbom akrylowym.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu ekspresjonizm. Najważniejszymi przedstawicielami ekspresjonizmu w Polsce byli graficy skupieni wokół grupy artystycznej BUNT, a więc Stanisław Kubicki, Stefan Szmaj, Władysław Skotarek czy Jan Jerzy Wroniecki.

Tematyka pracy to pejzaż. W przeszłości pejzaż był jednym z głównych motywów prac w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście a jego potencjał został odkryty przez niemieckich romantyków, których prace odzwierciedlały marzenia i niepokoje człowieka.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory brązowy, zielony. Brązowy, który jest barwą ziemistą, naturalną, wykorzystywaną zarówno do zgaszenia kompozycji jak i podkreślenia jej związków z przyrodą. Zieleń zbliża nas do natury, dlatego jeśli jesteśmy zmęczeni miejskim krajobrazem, zaprośmy zielone dzieło sztuki do naszego domu.

Klimat obrazu opisać mozna jako pasja. W przypadku pasji, artyści najczęściej stosują ciepłą kolorystykę zdominowaną przez czerwień lub wybierają tematy związane ze sferą uczuciową człowieka.