Miasteczko III, 2025

Na obrazie widzimy kalejdoskop geometrycznych kształtów, które tworzą dynamiczną scenę miejską. Dominuje tu gra kolorów – od ciepłych odcieni czerwieni i pomarańczu, po chłodne błękity i fiolety. Budynki przypominają klocki, z dachami w kształcie trójkątów, które razem tworzą coś na kształt labiryntu. Całość jest skomponowana z przemyślanym chaosem, który przyciąga wzrok i nie pozwala oderwać się od szczegółów. Artysta zastosował technikę inspirowaną kubizmem – brak tu głębi, ale jest za to przestrzeń wypełniona formami.

Obraz emanuje spokojem, ale skrywa pewną tajemniczość. Atmosfera jest jakby zawieszona między snem a jawą. Patrząc na dzieło, można poczuć coś jakby dejavu – miasto, które znamy z dzieciństwa, ale teraz jest magiczne i nieco zaczarowane. Technika użyta przez artystę daje wrażenie, że miasto żyje, może nawet oddycha – jakby budynki miałby własne emocje.

Małe okna wyglądają jak oczy wpatrzone w widza, co nadaje obrazowi pewnego rodzaju interaktywności. Patrząc na to, myślę sobie: ciekawe, kto mieszka w takich domkach? Jak się tam żyje? Jedno z kół zębatych przypomina coś z maszyny czasu, co tylko dodaje więcej pytań niż odpowiedzi. Całość jest wizualną ucztą, która przypomina, że sztuka to coś więcej niż tylko obraz – to podróż do innego świata.

"Miasteczko III" to obraz o wymiarach 90x60 cm z 2025 roku. Autorem pracy jest Aleksandra Adamczak.

Praca wykonana została w technikach: akryl, inne. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli ekspresjonizm, figuratywne, inne. Obrazy ekspresjonistyczne cechuje duża emocjonalność i subiektywizm. Kierunek ten inspirował się również psychoanalizą oraz pierwszymi badaniami nad snem. Sztuka figuratywna to typ prac artystycznych, w których możemy wyróżnić sylwetki ludzkie, zwierzęce czy przyrodnicze w ich proporcjach naturalnych lub bliskich rzeczywistym.

Przewodnie tematy pracy to: fantastyka, geometria, pejzaż, inne. Fantastyka, która charakteryzuje się wykorzystaniem motywów sennych, nierealnych oraz baśniowych. Może ona przyjmować formy odnoszące się literackich toposów, wizji futurystycznych czy indywidualnych fantazji autora. Największe znaczenie geometria zyskała na początku XX wieku w neoplastycznych eksperymentach Pieta Mondriana, później zaś wyznaczyła rezerwuar form, którymi posługiwali się kubiści. Klasyczny pejzaż został porzucony przez impresjonistów i postimpresjnistów, którzy zaproponowali nowe spojrzenie na ten motyw. Stał się on wtedy mniej realistyczny, a znacznie bardziej zmodyfikowany pod kątem psychologii twórcy.

"Miasteczko III" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: biały, brązowy, czerwony, pomarańczowy, fioletowy, różowy, szary, wielokolorowy, czarny, inne. Biały, który w zależności od techniki, nadaje kompozycji świetlistości oraz wzmacnia kontrasty światło-cieniowe. Kolor brązowy idealnie współgra z beżem i błękitem, nadając kompozycji charakteru kontemplacyjnego. Barwa czerwona stanowi najlepszy sposób na ocieplenie wnętrza, w którym przebywamy. Ponadto dynamizuje i ożywia przestrzeń poza dziełem. Pomarańczowy, który jest chętnie wykorzystywany przez postimpresjonistów do przełamania zbytniego realizmu kolorystycznego dzieła malarskiego. Wraz z odcieniami beżu barwa fioletowa daje połączenie idealne, dlatego często jest wykorzystywany przez artytów secesyjnych do malowania kwiatów rozkwitających na kremowym tle. Szary, który jest elegancki i zachowawczy. Pasuje do każdego typu przestrzeni: industrialnej, retro, minimalistycznej czy kolonialnej. Prace o mieszanej kolorystyce są najlepszym sposobem na wprowadzenie szalonego akcentu do białych, minimalistycznych przestrzeni mieszkalnych i biurowych. Czarne dzieło sztuki z pewnością będzie stanowić instrygujący fragment wystoju wnętrz w naszym domu lub biurze.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako radość, spokój, żywiołowość, inne. Radość można osiagnąć poprzez kolory kojarzące się z przyrodą - np. Zielenią czy błękitami. Spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej. Sztuka pełna żywiołowości powinna znaleźć się w przestrzeni biurowej, ponieważ pozytywnie wpływa na kreatywność pracowników oraz dodaje energii.