Oczy azji, 2024

Obraz wykanany farbami olejnym z dodatkie szlachmetalu na plycie. Ozdobiony w paspartu czarnego koloru. Wymiar obrazu - 50x60 cm, calkowity -  68x78 cm
Praca zawerniksowana. Obraz jest sygnowany z przodu monogramem artysty.

"Oczy azji" - obraz jest dziełem z 2024 roku I charakteryzuje się wymiarem 50x60 cm. Autorem jest Artem Tuliuk.

Praca wykonana została w technikach: olej, szlagmetal. Jest to medium składające się z barwnego pigmentu oraz oleju lnianego, charakteryzujące się długim czasem schnięcia, wyrazistymi kolorami oraz świetlistą powierzchnią. Istnieje wiele sposobów nakładania farby olejnej na podobrazie: można robić to impastowo, a więc grubymi warstwami czy też laserunkowo, wydobywając konkretny ton niższych warstw obrazu. Pierwszym sposobem posługiwali się w swojej twórczości Rogier van der Weyden i Jan Vermeer; technika alla prima była z kolei charakterystyczna dla Petera Paul Rubensa czy Antonego van Dycka, którzy przed przystąpieniem do malowania jedynie zaznaczali schemat kompozycji pędzlem na płótnie. Farby olejne były dominującą techniką artystyczną do połowy XX wieku, kiedy na rynku pojawiły się farby akrylowe – szybkoschnące i łatwe w użytkowaniu. Jest to kuty metal, będący substytutem złota płatkowego. Kolor i połysk szlagmetalu jest zbliżony do efektów, którym charakteryzuje się złoto, jednak płatki szlagmetalowe są grubsze oraz wykonuje się je ze stopów różnych metali (zazwyczaj mosiądzu). Szlagmetalem można pokrywać różnorodne powierzchnie, między innymi płótna malarskie, drewno, szkło, metal. Grubość płatków z punktu widzenia warsztatu artystycznego jest zaletą, bowiem pozwala na lepszą kontrolę wykonywanej pracy.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: figuratywne, realizm. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości. Realizm to kierunek zakładający jak najwierniejsze odzwierciedlenie rzeczywistości widzialnej, wiernie podążający za grecką zasadą mimesis (naśladownictwa natury).

Przewodnie tematy pracy to: akt, portret. Wśród aktów możemy wyróżnić estetyczne przedstawienia piękna ludzkiego ciała, wizerunki zaangażowane w kwestie społeczno-polityczne czy również takie obrazy i rzeźby, które są nośnikami symbolicznych, a zczasem mistycznych znaczeń. Portret pojawił się w starożytności, już wtedy podejmując próby psychologicznego ukazania modela. Jako samodzielne dzieło sztuki powrócił dopiero w późnym średniowieczu.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory zielony, czarny, inne. Zieleń może być doskonałym artystycznym zamiennikiem dla kwiatów, których brakuje nam w zamkniętych pomieszczeniach. W pracach impresjonistów nigdy nie spotakmy kolory czarnego. Stał się on natomiast dobitnym akcentem w sztuce współczesnej, stawiającej na minimalizm.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako niepokój, radość, spokój. Niepokój, który osiągany był przez artystów poprzez przywoływanie tematów śmierci, niebezpieczeństwa, strachu, ucieczki, sennych koszmarów. Szczególnie niepokojące są prace Francisca Goi, Arnolda Böcklina czy Williama Blake’a. Radość, którą wywołują jasne kolory, dekoracyjne linie i motywy takie jak ludzie, natura oraz zwierzęta. Spokój, łączący się z atmosferą medytacji, kontemplacji dzieła sztuki i jest osiągany poprzez minimalistyczne kompozycje bądź też stonowaną kolorystykę.