Lahore, 2022

Lahaur (ang. Lahore) – miasto w Pakistanie, stolica prowincji Pendżab, jeden z większych  ośrodków zamieszkiwanych przez chrześcijańską mniejszość religijną w kraju  muzułmańskim. W marcu 2016 roku doszło tam do zamachu samobójczego wymierzonego przeciw mniejszości chrześcijańskiej. W wyniku ataku terrorystycznego śmierć poniosło 75 osób.

"Lahore" to obraz o wymiarach 50x50 cm z 2022 roku. Autorem pracy jest Borys Fiodorowicz.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: akryl, technika własna. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika. Od lat 70-tych, technika własna staje się najlepszym opisem dla dzieł artystycznych z nurtu instalacji – często wykorzystuje ona bowiem oryginalne rozwiązania techniczne, sięgające nie tylko do materialnego rezerwuaru, ale również mediów.

Podłożem tej pracy jest deska. Jest to drewniany element z drewna dowolnego gatunku, wykorzystywany jako materiał budowlany, meblarski, wykończeniowy lub artystyczny. Na desce powstają obrazy artystyczne, można rzeźbić w nim reliefy, dowolnie wypalać bądź wykorzystywać do instalacji artystycznych. Deska była podłożem malarskim, które dominowało aż do końca XVI wieku, kiedy zostało wyparte przez płótno. W malarstwie wschodnim, t. J. Rusko-bizantyjskim, deska jest podłożem dla ikon prawosławnych. Wymaga ona wcześniejszego przygotowania oraz sezonowania, dzięki któremu powierzchnia ikony nie ulegnie spękaniu z powodu wypaczenia drewna.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu figuratywne. Figuratywizm był dominującym typem kompozycji od starożytności aż do wieku dziewiętnastego, kiedy zaczęły pojawiać się nowe artystyczne tendencje zmierzające do coraz większej subiektywizacji wizji artystycznej na płótnie i w rzeźbie.

Tematem tej pracy są człowiek, portret, sacroexpo. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu. Portret, który tworzono już się w antyku jako formę upamiętnienia wizerunku przodków (w rzeźbie i malarstwie, np. Na portretach z Fajum). Po długim czasie, jako samodzielna forma dotycząca indywidualnych osób świeckich, pojawił się dopiero w okresie quattrocenta na ziemiach włoskich.

"Lahore" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występuje czarny, który tworzy niezwykle ciekawe połączenia z ciemnymi wnętrzami, dobrze wygląda również w białych pomieszczeniach jako biegun przeciwny wobec sterylnego, jasnego pokoju.

Nastroj pracy charakteryzuje niepokój. Niepokój można osiągnąć poprzez kompozycje o złowieszczym charakterze w zestawieniu z czerwienią, czernią i szarością.