Op. 11, 2022

Op. 11

"Op. 11" - obraz jest dziełem z 2022 roku I charakteryzuje się wymiarem 130x100 cm. Autorem jest Cyprian Nocoń.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę olej. Jest to medium składające się z barwnego pigmentu oraz oleju lnianego, charakteryzujące się długim czasem schnięcia, wyrazistymi kolorami oraz świetlistą powierzchnią. Istnieje wiele sposobów nakładania farby olejnej na podobrazie: można robić to impastowo, a więc grubymi warstwami czy też laserunkowo, wydobywając konkretny ton niższych warstw obrazu. Pierwszym sposobem posługiwali się w swojej twórczości Rogier van der Weyden i Jan Vermeer; technika alla prima była z kolei charakterystyczna dla Petera Paul Rubensa czy Antonego van Dycka, którzy przed przystąpieniem do malowania jedynie zaznaczali schemat kompozycji pędzlem na płótnie. Farby olejne były dominującą techniką artystyczną do połowy XX wieku, kiedy na rynku pojawiły się farby akrylowe – szybkoschnące i łatwe w użytkowaniu.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: abstrakcja, ekspresjonizm, figuratywne. Abstrakcja nie jest tendencją nową: jej korzeni można szukać w społeczeństwach prehistorycznych, tworzących wyabstrahowane ornamenty czy uproszczone, schematyczne kompozycje o przeznaczeniu mistycznym. Najsłynniejszymi polskimi ekspresjonistami byli artyści należący do grupy BUNT, działającej przed II wojną światową. W latach 50-tych XX wieku, w Stanach Zjednoczonych pojawił się ruch zwany Nową figuracją, postulujący umiejscowienie człowieka i jego kondycji ludzkiej w centrum twórczości artysty.

Tematem tej pracy są abstrakcja, człowiek. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja.

Wśród gamy kolorystycznej dominuje kolor wielokolorowy. Prace o mieszanej kolorystyce są najlepszym sposobem na wprowadzenie szalonego akcentu do białych, minimalistycznych przestrzeni mieszkalnych i biurowych.

Klimat obrazu opisać mozna jako: pasja, radość, spokój, żywiołowość. Z nastrojem tym kojarzą się ciepłe kolory, takie jak czerwienie i pomarańcze oraz tematy związane z uczuciami i zmysłowością. Kompozycje malarskie i rzeźbiarskie wywołujące radość są szczególnie pożądane w przestrzeni domowej, gdzie pozwalają nam się zrelaksować. Spokój można osiągnąć dzięki dziełom sztuki o kompozycji statycznej i kolorom, które nie rozpraszają naszego wzroku. Żywiołowość mogą wywoływać dzieła sztuki o wibrujących barwach i dynamicznych liniach.