Leda z łabędziem 023/I, 2023, 2023

Leda z łabędziem 023/I, 2023
olej na płótnie, 100 x 80 cm
sygnowany: l.d. E Gerlach 2023
Autor: Eugeniusz Gerlach

Obraz o tytule "Leda z łabędziem 023/I, 2023" to praca z 2023 roku o wymiarach 80x100 cm. Jej autorem jest Eugeniusz Gerlach.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę olej. Farba olejna to rodzaj farby powstała w wyniku zmieszania pigmentu z olejem roślinnym, często lnianym. Jest to wolnoschnąca technika wymagająca wiedzy, doświadczenia i praktyki. Farby olejne po raz pierwszy pojawiły się w starożytności na Dalekim Wschodzie, ale w Europie rozpowszechniły się w XV wieku, najwcześniej najprawdopodobniej we Flandrii. Szybko zyskały popularność ze względu na różnorodne efekty, które mogły być dzięki nim uzyskane – przede wszystkim świetlistość oraz wyrazistość kolorów. Farba olejna może być kładziona impastami, a więc grubymi warstwami, oraz laserunkowo. Laserunki to półprzezroczyste warstwy farby powstałe w wyniku rozcieńczenia ich dużą ilością odpowiedniego rozpuszczalnika, dzięki którym artysta może zmienić lub wydobyć odpowiedni ton niższych warstw obrazu. Ten klasyczny sposób nakładania cienkich warstw farby olejnej, spotykamy u flamandzkich oraz holenderskich artystów, takich jak Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Jan Vermeer czy Cornelis Gijsbrechts. Inną techniką jest alla prima, a więc nakładanie grubej warstwy farby swobodnym gestem malarskim, czasem bez szkicu przygotowawczego na płótnie, a czasem bazując jedynie na schematycznej kompozycji zaznaczonej pędzlem na podobraziu. Techniką alla prima posługiwał się Peter Paul Rubens oraz Anton van Dyck. Popularność farb olejnych spadła po połowie XX wieku, kiedy wielu artystów zwróciło się ku farbom akrylowym.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli abstrakcja, ekspresjonizm, figuratywne. Abstrakcja nie jest tendencją nową: jej korzeni można szukać w społeczeństwach prehistorycznych, tworzących wyabstrahowane ornamenty czy uproszczone, schematyczne kompozycje o przeznaczeniu mistycznym. Najważniejszymi przedstawicielami ekspresjonizmu w Polsce byli graficy skupieni wokół grupy artystycznej BUNT, a więc Stanisław Kubicki, Stefan Szmaj, Władysław Skotarek czy Jan Jerzy Wroniecki. Figuratywizm był dominującym typem kompozycji od starożytności aż do wieku dziewiętnastego, kiedy zaczęły pojawiać się nowe artystyczne tendencje zmierzające do coraz większej subiektywizacji wizji artystycznej na płótnie i w rzeźbie.

Przewodnie tematy pracy to: abstrakcja, akt, fantastyka, geometria. Akty, w kontekście rytualnym, można było spotkać w kulturach prehistorycznychObejmuje ona zarówno tematykę fantasy, ukazując baśniowe, nierealne postacie, przedmioty i zdarzenia, jak również fantastykę naukową, występującą często w ramach futurystycznych wizji artysty. Kształt i kolor mają największy udział w Geometrii. Relacja między nimi często prowadzi do powstania zaskakujących motywów. Prace Pieta Mondriana, znanego jako najpopularniejszego autor kompozycji wykorzystujących geometrię, szybko przeniknęły do wzornictwa dekoracyjnego a nierzadko również przemysłowego.

"Leda z łabędziem 023/I, 2023" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: biały, beż, pomarańczowy, żółty, niebieski, różowy, złoty, wielokolorowy. Biały, który jest stosowany w malarstwie między innymi w celu wizualnego zmiękczenia kompozycji oraz nadania jej subtelnego charakteru. Beż, który nadaje lekkości i sprawia, że kompozycja zyskuje efemeryczne oblicze. Kolor pomarańczowy kojarzy się z latem i świeżością, dlatego warto wprowadzić go do wnętrz, w których brakuje słońca. W zależności od odcienia, kolor żółty doskonale współgra zarówno z zimnymi, jak i ciepłymi barwami. Niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”Złoty, kóry dominował w sztuce rusko-bizantyjskiej oraz w sakralnych dziełach od średniowiecza po barok. Może być również stosowany do stworzenia atmosfery oniryzmu, elegancji i wytworności. Dzięki zabiegowi artystycznemu mieszanej kolorystyki z łatwością dopasujemy dzieło do wnętrza o takiej kolorystyce, która występuje choć w jednym fragmencie obrazu czy rzeźby.

Klimat obrazu opisać mozna jako: pasja, radość, spokój, żywiołowość. Wywołują ją tematy dotyczące miłości i erotyki, zaś wśród kolorów pełnych pasji na pewno znajdą się czerwienie i róż. Radość, którą wywołują jasne kolory, dekoracyjne linie i motywy takie jak ludzie, natura oraz zwierzęta. Spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.