Tkanka wspomnienia, 2025

Istnienie wykracza poza czas, gdy ciało staje się jedynie przezroczystym śladem na korze pamięci. W tym zawieszeniu między byciem a echem bycia, pamięć nie jest tylko zapisem przeszłości, lecz żywą tkanką, która przechowuje puls dawnych dotyków i zna drogę do utraconych poranków.

Oddalenie — czy to konia, czy myśli — nie jest stratą, lecz koniecznym ruchem, by delikatna nić wspomnienia nie uległa zniszczeniu. To przestrzeń, w której opowieść nigdy nie zostanie do końca opowiedziana, a jednak trwa, niesiona przez roślinę, która pamięta wszystko. W niej kryje się prawda o istnieniu — nie jako ciągłym trwaniu, lecz jako subtelnym zawieszeniu między obecnością a jej echem.

Obraz o tytule "Tkanka wspomnienia" to praca z 2025 roku o wymiarach 30x30 cm. Jej autorem jest Ewa Beniak-Haremska.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: akryl, technika własna. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika. Technika autorska, niepowtarzalna i oryginalna, zwykle mieszana, zależna od indywidualnej wizji artysty. W dużej mierze polega na eksperymentalnych działaniach samego twórcy.

Podłożem tej pracy jest papier. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: abstrakcja, ekspresjonizm, figuratywne, inne, realizm. Jest to styl porzucający wszelkie podobieństwa formalne do form rzeczywistych, postulując wyrażanie za pomocą sztuki wartości abstrakcyjnych, idei, emocji, symboli. Najważniejszymi przedstawicielami ekspresjonizmu w Polsce byli graficy skupieni wokół grupy artystycznej BUNT, a więc Stanisław Kubicki, Stefan Szmaj, Władysław Skotarek czy Jan Jerzy Wroniecki. Figuratywizm był dominującym typem kompozycji od starożytności aż do wieku dziewiętnastego, kiedy zaczęły pojawiać się nowe artystyczne tendencje zmierzające do coraz większej subiektywizacji wizji artystycznej na płótnie i w rzeźbie. Realizm wiernie przedstawiający rzeczywistość, stanowił oficjalne założenie Akademii Malarstwa i Rzeźby w całej Europie a rozwinięciem tego stylu stał się hiperrealizm, niezwykle szczegółowo odzwierciedlający rzeczywistość.

Tematem tej pracy są architektura, inne. Architektura, która pozwala przenieść trójwymiarowe obiekty na dwuwymiarowe podłoże malarskie. Stanowiła ona jeden z ulubionych motywów malarskich artystów holenderskich, włoskich i francuskich w XVII i XVIII wieku, dzięki którym dziś możemy zrekonstruować wygląd oraz sposób funkcjonowania dawnych siedzib ludzkich.

"Tkanka wspomnienia" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: brązowy, niebieski. Brązowy, który jest barwą ziemistą, naturalną, wykorzystywaną zarówno do zgaszenia kompozycji jak i podkreślenia jej związków z przyrodą. Kolor niebieski uspokaja i odpręża, dlatego zastanówmy się nad umieszczeniem błękitnego dzieła sztuki w naszej sypialni.

Nastroj pracy charakteryzują depresja, melancholia, spokój. Na depresyjny odbiór dzieł malarskich, graficznych i rzeźbiarskich mogą wpływać ciemna kolorystyka oraz tematy związane z brutalizmem, przemocą bądź po prostu złym stanem emocjonalnym przedstawionych postaci. Melancholia to uczucie trudne do określenia, pokrewne tęsknocie i zadumie, dlatego mogą ją wywołać obrazy odwołujące się do naszych pozytwnych przeżyć, np. Widoki morza czy konkretne postacie na obrazach. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw.