Queer Merlin, 2022

"Queer Merlin" - obraz jest dziełem z 2022 roku I charakteryzuje się wymiarem 60x80 cm. Autorem jest Ewelina Lochman.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: akryl, inne. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: abstrakcja, ekspresjonizm, figuratywne, hiperrealizm, inne, minimalizm, pop-art, realizm, street art, surrealizm. Abstrakcja to styl odrzucający zasadę mimesis, a więc naśladownictwa natury. Intencją abstrakcjonistów nie jest odzwierciedlenie rzeczywistości w jej rzeczywistych kształtach, ale przekazywanie abstrakcyjnych pojęć i idei przy pomocy linii i oraz kolorów dzieła malarskiego. Przerysowane kompozycje, zniekształcenie przedstawianego świata, zaburzenia proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie twardych linii i kolorów nietypowych dla rzeczywistości to charakterystyczne cechy Ekspresjonizmu. Sztuka figuratywna to typ prac artystycznych, w których możemy wyróżnić sylwetki ludzkie, zwierzęce czy przyrodnicze w ich proporcjach naturalnych lub bliskich rzeczywistym. Hiperrealizm to kierunek w sztuce, który został zainspirowany przez medium fotografii w drugiej połowie XX wieku. Jego główną cechą jest bardzo dokładne odzwierciedlenie rzeczywistości. Jako minimalizm określa się kompozycje malarskie ograniczające rezerwuar środków artystycznych na rzecz prostych, schematycznych kompozycji oraz skromnej gamy kolorystycznej. Artystami z Polski, którzy czerpali z tego nurtu była Natalia LL czy grupa Neo Neo Neo (Jan Dobkowski i Jerzy Zieliński). Mistrzostwo w realistycznym ujęciu natury osiągnięto w XVII wieku, kiedy pojawił się nurt zwany trompe l'oeil (malarstwo iluzjonistyczne). Street art to kierunek w sztuce współczesnej, który swoimi korzeniami sięga lat 60-tych XX wieku, choć za pierwsze przykłady sztuki ulicznej mogłyby uchodzić rysunki i napisy na murach w starożytnych miastach rzymskich. Surrealiści korzystali z szerokiego repertuaru narzędzi plastycznych: obrazów, rzeźb, pierwszych instalacji, asamblaży, fotomontaży.

Tematem tej pracy są abstrakcja, akt, człowiek, geometria, kwiaty, portret, inne. Wśród aktów możemy wyróżnić estetyczne przedstawienia piękna ludzkiego ciała, wizerunki zaangażowane w kwestie społeczno-polityczne czy również takie obrazy i rzeźby, które są nośnikami symbolicznych, a zczasem mistycznych znaczeń. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych. Motywy geometryczne pojawiały się w sztuce całego świata od zamierzchłych czasów, głównie jako ornamenty. Możemy zobaczyć je więc na greckich wazach, inkaskich tkaninach czy ukraińskich wyszywanych koszulach. W sztuce stanowiły podstawowe formy wykorzystywane przez kubistów, minimalnistów i konceptualistów. Kwiaty, które jako pełnoprawny motyw pojawiły się w sztuce flamandzkiej i holenderskiej u schyłku XVI wieku. Malował je między innymi Jan Brueghel starszy, Jan Davidszoon de Heem oraz Ambrosius Bosschaert. Kwiaty były również jednym z tematów wybieranych przez malarzy akademickich w kolejnych wiekach. Portrety są z jednej strony cennym źródłem historycznym, z drugiej zaś mogą dotyczyć krytycznego spojrzenia na kwestie społeczne i polityczne. W sztuce współczesnej skupiają się one na tym drugim zagadnieniu, choć nadal mogą występować w kokntekście czysto estetycznym.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: biały, czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, fioletowy, wielokolorowy, inne. Kolor biały jest wskazany zwłaszcza dla tych miłośników sztuki, którzy cenią sobie minimalizm. Poprzez odpowiedni kontekst czerwień może podkreślać silne emocje, niebezpieczeństwo bądź przyjemność. Wprowadza również dynamikę do kompozycji. Kolor pomarańczowy kojarzy się z latem i świeżością, dlatego warto wprowadzić go do wnętrz, w których brakuje słońca. Dzięki żółtej barwie, nasze wnętrze wyda się przyjazne i gościnneZieleń zbliża nas do natury, dlatego jeśli jesteśmy zmęczeni miejskim krajobrazem, zaprośmy zielone dzieło sztuki do naszego domu. Błękit może okazać się zbawieniem po stresującym dniuWraz z odcieniami beżu barwa fioletowa daje połączenie idealne, dlatego często jest wykorzystywany przez artytów secesyjnych do malowania kwiatów rozkwitających na kremowym tle. Dzięki zabiegowi artystycznemu mieszanej kolorystyki z łatwością dopasujemy dzieło do wnętrza o takiej kolorystyce, która występuje choć w jednym fragmencie obrazu czy rzeźby.

Klimat obrazu opisać mozna jako: depresja, melancholia, niepokój, pasja, radość, spokój, żywiołowość, inne. Nastroj depresyjny wywołują kompozycje poruszające kwestie cierpienia i bólu oraz barwy takie jak czerń i odcienie szarości. Melancholia może być wywoływana przez sztukę wykorzystującą motyw tęsknoty, zadumy nad przeszłością, rozstania czy śmierci. Atmosferę niepokoju kreują tematy psychodeliczne, osadzone w ciemnej kolorystyce. Dobitnym przykładem niepokojących obrazów są surrealistyczne kompozycje Zdzisława Beksińskiego. W przypadku pasji, artyści najczęściej stosują ciepłą kolorystykę zdominowaną przez czerwień lub wybierają tematy związane ze sferą uczuciową człowieka. Wbrew temu, co można sądzić, wywołanie radości u odbiorcy jest jednym z najtrudniejszych wyzwań artystycznych. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną. Prace o dynamicznych kompozycjach, poruszające wątki związane ze skrajnymi stanami emocjonalnymi tworzą atmosferę żywiołowości.