Kafel 2, 2021

Obraz o tytule "Kafel 2" to praca z 2021 roku o wymiarach 16x16 cm. Jej autorem jest Jarosław Luteracki.

Dzieło zostało wykonane w technikach: ceramika, grafika. Jest to technika, która polega na zmieszaniu ze sobą gliny, kwarcu, kaolinu i tlenków pierwiastków, uformowaniu dowolnego kształtu a następnie wypaleniu go w wysokiej temperaturze w specjalnym piecu. Ceramika znana jest ludzkości od czasów paleolitu, o czym świadczą odkrycia archeologiczne. Najszlachetniejszym rodzajem ceramiki była chińska porcelana, która pojawiła się tam w VII wieku, zaś w Europie receptura ta pozostawała zagadką aż do XVIII wieku. Wcześniejsze europejskie próby ceramiczne skutkowały wynalezieniem fajansu, z którego słynęły holenderskie manufaktury. Polskimi wytwórniami ceramicznymi są Ćmielów, Włocławek, Bolesławiec, Wałbrzych, Łubań. Ceramika posiada szerokie zastosowanie: wyrabia się z niej zastawy stołowe, lichtarze, świeczniki, wazony, kafle ścienne i piecowe, reliefy i rzeźby. Artystami tworzącymi w tej technice byli Alina Szapocznikow, Igor Mitoraj, Bolesław Biegas, Stanisław Sikora.

Podłożem tej pracy jest ceramika. Jest to masa, do produkcji której używa się m. In. Gliny, kaolitu, kwarcu czy tlenków pierwiastków, które w następnej kolejności są formowane w dowolny kształt i wypalane w wysokiej temperaturze. Zgodnie z decyzją artysty, ceramikę można pomalować i nałożyć zabezpieczające barwniki szkliwo, a następnie ponownie wypalić w piecu. Technika ceramiczna jest jedną z najstarszych technik użytkowych i artystycznych w historii ludzkości: pierwsze ślady naczyń ceramicznych pochodzą z okresu paleolitycznego. Przez wieki, najbardziej pożądanym rodzajem ceramiki była porcelana – biała, delikatna, prześwitująca; jej receptura stanowiła dla Europejczyków tajemnicę aż do XVIII wieku. Mniej szlachetnym wariantem ceramiki jest fajans, który na szeroką skalę od XVI wieku produkowały manufaktury w holenderskim Delft. Polskie zakłady ceramiczne to z koli Ćmielów, Łubań, Wałbrzych, Włocławek i Bolesławiec. Ceramika pozwala na produkcję szerokiego wachlarzu artystycznych obiektów: wazonów, talerzy, świeczników, kafli piecowych i ściennych i wielu innych. Artystami, którzy wykonywali ceramiczne rzeźby, byli z kolei Alina Szapocznikow i Igor Mitoraj.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu figuratywne. Przykładami prac figuratywnymi są prace Petera Paula Rubensa, Diego Velazqueza, Jana Vermeera czy Jana Matejki.

Tematem tej pracy jest człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor wielokolorowy. Mieszana kolorystyka prac charakteryzowała kolorystów, fowistów, impresjonistów oraz ekspresjonistów. Dzisiaj często spotykamy takie rozwiązanie w dziełach z nurtu street art oraz instalacjach artystycznych podejmujących problem optyki i percepcji.

Nastroj pracy charakteryzuje radość. Kompozycje malarskie i rzeźbiarskie wywołujące radość są szczególnie pożądane w przestrzeni domowej, gdzie pozwalają nam się zrelaksować.