Czas na herbatę, 2024

Zawsze jest czas na dobrą herbatę. Nawet na sawannie. Przychodzi taka pora dnia, gdy ptaki milkną, słonie chowają się w trawie, a żyrafy piją herbatę. 

Obraz o ciepłych, energetycznych barwach, ogrzeje każde wnętrze, zawerniksowany. 

Obraz o tytule "Czas na herbatę" to praca z 2024 roku o wymiarach 80x100 cm. Jej autorem jest Jolanta Kitowska.

Dzieło zostało wykonane w technikach: akryl, olej. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik. Jest to medium składające się z barwnego pigmentu oraz oleju lnianego, charakteryzujące się długim czasem schnięcia, wyrazistymi kolorami oraz świetlistą powierzchnią. Istnieje wiele sposobów nakładania farby olejnej na podobrazie: można robić to impastowo, a więc grubymi warstwami czy też laserunkowo, wydobywając konkretny ton niższych warstw obrazu. Pierwszym sposobem posługiwali się w swojej twórczości Rogier van der Weyden i Jan Vermeer; technika alla prima była z kolei charakterystyczna dla Petera Paul Rubensa czy Antonego van Dycka, którzy przed przystąpieniem do malowania jedynie zaznaczali schemat kompozycji pędzlem na płótnie. Farby olejne były dominującą techniką artystyczną do połowy XX wieku, kiedy na rynku pojawiły się farby akrylowe – szybkoschnące i łatwe w użytkowaniu.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Artysta wykonał obraz w stylu surrealizm. W latach 20-tych we Francji pod wpływem eksperymentów dadaistycznych oraz psychoanalizy Freuda narodził się Surrealizm, który skupiał się na odkrywaniu zakamarków podświadomości, nawiązywał do rzeczywistości sennej, poszukując w niej logiki nowych światów wewnątrz umysłu ludzkiego.

Przewodni temat pracy to zwierzę, które było motywem kompozycji malarskich tworzonych przez prehistorycznych artystów na ścianach jaskiń. Pojawiało się również w malarstwie ściennym i mozaikach w Pompejach czy Herkulanum (wystarczy przypomnieć sobie słynną posadzkę z psem stróżującym podpisaną „Cave canem”). Fascynację zwierzętami widać również w polskim malarstwie realistycznym na płótnach Kossaków, Chełmońskiego oraz Wierusza-Kowalskiego.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor pomarańczowy. Barwa pomarańczowa dobrze sprawdzi się w jasnej przestrzeni, wymagającej ożywienia i wprowadzenia centralnego elementu dla wystroju wnętrza.

Nastroj pracy charakteryzuje radość. Radość można osiagnąć poprzez kolory kojarzące się z przyrodą - np. Zielenią czy błękitami.