Pejzaż

"Pejzaż" - obraz jest dziełem z 0 roku I charakteryzuje się wymiarem 36. 5x61 cm. Autorem jest Karol Heimorth.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: figuratywne, realizm. Przykładami prac figuratywnymi są prace Petera Paula Rubensa, Diego Velazqueza, Jana Vermeera czy Jana Matejki. Realizm wiernie przedstawiający rzeczywistość, stanowił oficjalne założenie Akademii Malarstwa i Rzeźby w całej Europie a rozwinięciem tego stylu stał się hiperrealizm, niezwykle szczegółowo odzwierciedlający rzeczywistość.

Przewodnie tematy pracy to: człowiek, pejzaż, zwierzę. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja. Klasyczny pejzaż został porzucony przez impresjonistów i postimpresjnistów, którzy zaproponowali nowe spojrzenie na ten motyw. Stał się on wtedy mniej realistyczny, a znacznie bardziej zmodyfikowany pod kątem psychologii twórcy. Od początku dziejów sztuki pojawiały się one we każdej jej postaci: jako drugoplanowi bohaterowie scen dworskich, a nawet na samodzielnych portretach. Zwierzęta występują jako dekoracyjny motyw na obrazie bądź w krytycznym, zaangażowanym kontekście, jak to miało miejsce np. W twórczości Katarzyny Kozyry.

"Pejzaż" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: szary, wielokolorowy, zielony. Dużą zaletą szarości jest jej uniwersalność, dlatego sprawdzi się zarówno we wnętrzach nowoczesnych jak i staroświeckich. Prace o mieszanej kolorystyce są najlepszym sposobem na wprowadzenie szalonego akcentu do białych, minimalistycznych przestrzeni mieszkalnych i biurowych. Zieleń może być doskonałym artystycznym zamiennikiem dla kwiatów, których brakuje nam w zamkniętych pomieszczeniach.

Nastroj pracy charakteryzują melancholia, pasja, radość. Dzieła sztuki o zgaszonych barwach, przedstawiające jesienne krajobrazy bądź postacie ludzkie pogrążone w zadumie wywołują melancholię. Dzieła sztuki pełne pasji przedstawiają chwile zmysłowych przyjemności oraz wybuchu uczuć w ujęciu dynamicznym. Radość, którą wywołują jasne kolory, dekoracyjne linie i motywy takie jak ludzie, natura oraz zwierzęta.